Men har doim ahmoqona his qilaman

Bir do’stim meni kino ishqibozlari guruhiga olib keldi. Ular kino iqtiboslarini chiqarib yuborishdi va men o’zimni noqulay his qildim va ahmoqona jilmayib qo’ydim, chunki men biron bir hazilli satrni eslay olmadim. Ko’pchiligimiz bu vaziyatga tushib qoldik. Ammo bu hikoyaning qahramoni Marina oddiy holatdan shunday xulosa chiqaradi: “Men o’qimagan va ahmoqman”.

“O’zini ahmoq deb hisoblaydigan odamlar mutlaqo samimiydir”, deydi psixoterapevt Elena Sokolova. – Ularning his-tuyg’ulari o’zlarini kim deb tasavvur qilayotgani (ko’p iste’dodlar egasi) va aslida kimligi (turli afzallik va kamchiliklarga ega bo’lgan shaxs) o’rtasidagi nomuvofiqlik hissi tufayli yuzaga keladi. Shunday qilib, ular doimo noto’g’ri ish qilayotgandek va gapirayotgandek his qilishadi ». Aslida, ular o’zlarini tushunishlari kerak.

XIRALASHGAN IDENTIFIKATSIYA

“O’zini qobiliyatsiz deb biladigan odamlar o’z qadr-qimmatini doimiy ravishda tasdiqlashga muhtoj”, deb davom etadi Elena Sokolova. – Buning uchun ular boshqalardan “foydalanishadi”, lekin agar ular o’zlarining aql-zakovati va boshqa “afzalliklari” ga qoyil qolishsa.

Ammo biror narsada boshqa odam ulardan ustun bo’lsa, ular uchun buni tan olish, ya’ni o’zini real ko’rish shunchalik qiyinki, (agar ular boshqalarning xizmatlarini kamaytira olmasalar) o’zlarini butunlay ahmoqlik bilan bog’lashni afzal ko’rishadi. Axir bunday odamdan talab bo‘lmaydi”.

“MENGA ODAMLAR BILAN ISHLASHDAN KO’RA RAQAMLAR BILAN ISHLASH OSONROQ”

Natalya, 36 yosh, buxgalter

“Bolaligimdan tengdoshlarim bilan teng sharoitda muloqot qilish men uchun qiyin edi. Menga har doim ularning intellektual darajasida emasdek tuyulardi. Garchi maktabda men aniq fanlarni, ayniqsa matematikani yaxshi ko’rardim.

Universitetni tanlashda men odamlar bilan ishlashdan ko’ra raqamlar bilan ishlash osonroq ekanini bilardim, shuning uchun universitetning Iqtisodiyot fakultetiga bordim. Keyin men bir nechta kompaniyalarni o’zgartirdim. Nihoyat, o‘z mutaxassisligim bo‘yicha ishga joylashdim.

Biroz vaqt o’tgach, boshliq meni o’ng qo’li qildi. Men ahmoqona ko’rinishdan qo’rqishimga qaramay, etakchilik qilishni o’rganishim kerak edi. Albatta, muvaffaqiyatsizliklar va tushunmovchiliklar bo’lgan, ammo vaqt o’tishi bilan mening eski muammom meni bezovta qilishni to’xtatdi.

Endi men boshqalarning fikriga minimal darajada amal qilishga harakat qilaman va o’zimni yonimda bo’lganlarning hammasi bilan solishtirmayman – men faqat o’zimni tinglayman.