Men qasos olishni xohlardim

“TAJRIBADAN OLINGAN OG’RIQ HALI HAM MENDA YASHAYDI”

Elizaveta, 35 yoshda

Menga muhabbat kelganida men 17 yoshli juda yosh qiz edim. Sevgi shundayki, qalbim baxtdan yorilib ketadi.

Men his-tuyg’ularga to’lib ketdim: quvonch, har bir teginishda uchqunlar, biz hech qachon ajralmasligimiz va tog’larni qimirlatishimiz mumkin bo’lgan tuyg’u. Hayotimda hech qachon bunday his-tuyg’ular bo’lmagan. Men juda yaxshi ko’rardim, har daqiqada tanlaganimga yaqin bo’lishni xohlardim.

Biz Vlad bilan deyarli bir yil uchrashdik. Avvaliga hamma narsa yaxshi edi, keyin esa “belanchak” boshlandi: u ketdi va keyin qaytib keldi. Lekin men uni kutardim va har safar qabul qilardim. Men yigitning boshqa qizlar bilan muloqot qilayotganini, uning xiyonatini bilganini va hali ham hamma narsani kechirganini ko’rdim.

Axir uning yangi ehtiroslari uzoq davom etmasligiga va baribir menga qaytib kelishiga ishonchim komil edi

Shu bilan birga, Vlad oldida odam borligim uchun meni qoraladi. Ayblovlar tez-tez yangradi, lekin men hamma narsaga chidadim. Men shunchaki o’zimni yo’qotdim. Men haqiqatni his qilmadim, men o’z xayollarimda yashadim. Go‘yo meni oyoq osti qilayotgandek bo‘ldim: endi hayotimning qadrini his qilmadim, faqat Vlad bilan birga o‘zimni tasavvur qila olardim. Va u kutilmaganda va qat’iy ravishda munosabatlarni tugatdi.

O’n yildan ko’proq vaqt o’tdi. Va yaqinda men boshdan kechirgan og’riq hali ham ichimda yashayotganini angladim. U hech qaerga ketmadi, bu meni yaxshi his qilmadi. Vlad bilan ajrashganimdan so’ng, men boshqa erkaklar bilan munosabatda bo’ldim, lekin har safar men qasos olishni xohlayotgandek edim. Menga qanchalik go’zal, aqlli va munosib ekanligimni ko’rsating.

Men doim uchrashadigan erkaklarim kerak emas degan tuyg’u bilan yashayman

Har qanday vaqtda men bu aloqani uzishim mumkin: ket, ket, tark et. Bir paytlar meni tashlab ketishgandek. Ba’zida men yana sevishim mumkinligini his qildim. Va agar men va yangi tanishim o’rtasida uchqun paydo bo’lsa, men darhol munosabatlarni uzdim. Men odamni juda xafa qildim va endi tushundim. Keyin o’zimni aldayotgandek bo’lib qoldim.

Hozir uylanganman, farzandlimiz. Lekin oxirgi paytlarda, ayniqsa, o’g’lim tug’ilgandan so’ng, erim bilan juda uzoqlashdik. Ular sevishganlardan ko’ra ko’proq do’st bo’lishdi. Men o‘ylab ko‘rdim va muammo aynan o‘sha yig‘lamagan, aytilmagan dardda, o‘zimni yo‘qotgan og‘riqda ekanligini angladim.