Bu his-tuyg’ular insoniy munosabatlarni tartibga solishga yordam beradi va odamlarni yomonlikdan himoya qiladi. Sharmandalik bizni ahmoq va dahshatli ishlarni qilishdan saqlaydi, aybdorlik esa xatolarimizni tuzatishga imkon beradi.
Yoshligingizda qilgan har qanday xatti-harakatlaringizdan uyalasizmi? Yoki yoshligingiz kambag’al o’tganidan uyalasizmi? Birinchi holda, harakatlaringizni shaxsiyatingizdan ajratishga harakat qilish muhimdir.
Hammamiz afsuslanamiz, barchamiz xatolarga yo‘l qo‘yamiz, ba’zida biz boshqalarni yoki o‘zimizni tushkunlikka tushiramiz va bu mutlaqo tabiiy. Bir marta xato qilganingiz sizni yomon odamga aylantirmaydi. O’zingizning eng yaxshi do’stingiz bo’lishga harakat qilish juda muhim, chunki do’stlaringizdan biri xatoga yo’l qo’yganida, siz uni sharmanda qila boshlamaysiz. Aksincha, siz uni yaxshi so’z bilan qo’llab-quvvatlashni xohlaysiz va o’zingizga ishonchni singdirishga harakat qilasiz. Biz o’zimizga shunday munosabatda bo’lishni o’rganishimiz kerak.
Bundan tashqari, biz xatolarimizdan saboq olishimiz, ulardan rivojlanishimiz uchun platforma sifatida foydalanishimiz va tajribalarimizni baham ko’rish orqali boshqalarga yordam berishimiz mumkin.
Agar sizning sharmandaligingiz sizning harakatlaringiz bilan emas, balki yoshligingizdagi sharoitlar bilan bog’liq bo’lsa, unda o’zingizga savol berish muhimdir: siz qandaydir tarzda bunga ta’sir qila olasizmi? Axir biz o’zimiz tug’ilgan oilani tanlamaymiz va ota-onamizning tanlovi uchun javobgar emasmiz.