Nega yig’layapmiz

Bir qarashda, javob aniq – chunki ular baxtli yoki aksincha, baxtsiz. Ammo hamma narsa murakkabroq. Yig’lash – bu his-tuyg’ularga tabiiy hissiy javob, ko’pincha qayg’u va og’riq. “Odamlar ko’pincha boshqa sabablarga ko’ra yig’laydilar”, deydi psixolog Stiven Sideroff. – Masalan, ular go’zal narsani ko’rganlarida. Odam eriganga o’xshaydi: u o’zini himoya qilishni to’xtatadi va yengillikni boshdan kechiradi. Energiya sezgilar orqali tiklanadi”. Ammo bu yig’lashni xohlashimizning sabablaridan biri.

Neyropsixolog Jodi DeLusiyaning ta’kidlashicha, yig’lash engish mexanizmi bo’lishi mumkin: “Biz yig’lamoqchi bo’lganimizda, bu muhim ehtiyojni bildiradi”. Misol uchun, bu bizda biror narsa etishmayotganligini yoki juda ko’p narsaga ega ekanligini anglatishi mumkin. Yoki biz shunchaki e’tiborni jalb qilmoqchimiz – tadqiqotchilar buni yig’lashning “ikkilamchi foydasi” deb atashadi.

Yig’lashning biokimyoviy maqsadi bor. “Bu organizmdan stress gormonlari va toksinlarni olib tashlashga yordam beradi”, deb tushuntiradi Tampadagi (AQSh) Janubiy Florida universiteti tadqiqotchisi Lauren Bylsma. Yig’lash ham ijtimoiy funktsiyaga ega: yig’layotgan odamga boshqalardan yordam olish osonroq. Shunday qilib, ko’z yoshlar manipulyatsiya vositasiga aylanadi – masalan, ularning yordami bilan sherikni ta’tilga rozi bo’lish yoki bolalarni matematika bo’yicha o’z baholarini yaxshilashga undash osonroq bo’ladi.