Doktor Aaron Bekning kognitiv modeli falokat va haddan tashqari umumlashtirish kabi buzilgan fikrlash shakllari tashvishning kuchayishiga hissa qo’shishi mumkinligini ko’rsatadi. Bu buzilishlar tashvish olovi uchun yoqilg’i bo’lib xizmat qiladi, sezilgan tahdidlarga hissiy reaktsiyalarni oshiradi.Amigdala roli: Miyaning hissiy jarayonlarni qayta ishlash markazining asosiy elementi bo’lgan amigdala tashvish va fikrlar o’rtasidagi munosabatni yanada murakkablashtiradi. Haqiqiy yoki xayoliy tahdidlarga duch kelganda, amigdala mashhur “jang yoki uchish” javobini boshlaydi. Anksiyete kontekstida bu asosiy javob bo’lishi mumkin. faqat irratsional fikrlarni qo’zg’atishi mumkin, bu esa bezovtalik kasalliklariga xos bo’lgan fiziologik reaktsiyalar kaskadiga olib keladi.  Ruminatsiyaning shafqatsiz doirasi: Tashvishning doimiy sabablaridan biri mish-mish – tashvishli fikrlarni doimiy ravishda takrorlashdir. Doktor Syuzan Nolen-Xeksemaning ruminatsiya bo’yicha ishi uning tashvishni kuchaytirish va uzaytirishdagi rolini ta’kidlaydi. Psixologlar bu tsiklni noto’g’ri fikrlarga qarshi kognitiv xatti-harakatlar orqali to’xtatish muhimligini ta’kidlaydilar. Evolyutsion aks-sadolar: Evolyutsiya nuqtai nazaridan, tashvish va idrokning o’zaro bog’liqligi. Omon qolish mexanizmi ishdan chiqqandek ko’rinadi. Doktor Pol Gilbertning mehr-shafqatga yo’naltirilgan terapiyasi bizning ongimiz potentsial tahdidlarga haddan tashqari hushyor bo’lishga qattiq bog’langanligini ta’kidlaydi – bu xususiyat bir vaqtlar ajdodlarimizning xavfli muhitda omon qolishini ta’minlagan. Biroq, zamonaviy dunyoda, bu hushyorlik kundalik stress omillariga javoban tashvishning haddan tashqari faollashishiga olib kelishi mumkin, bu bizning murakkab fikrlash jarayonlarimiz tomonidan kuchaytirilgan hodisa Kognitiv buzilishlardan tortib, amigdalaning birlamchi reaktsiyalariga qadar, Bizning tashvishimiz nima uchun ko’pincha fikrlar doirasidan kelib chiqishi haqida bizga tushuncha beradi. Ushbu simbiotik munosabatlarni tan olish tashvishni engish uchun birinchi qadam bo’lib, odamlarga o’z fikrlari va his-tuyg’ularini nazorat qilish imkoniyatini beradigan terapevtik aralashuvlarga yo’l ochadi.