Biz nafaqat ijtimoiy yordamdan mahrum bo’lamiz, balki azob-uqubatlarning chuqurligidan xijolat tortamiz va og’riqni yaqinlarimizdan yashiramiz. Ba’zida biz bilan nima sodir bo’layotganini to’liq tushunmay turib, biz o’zimizdan nima uchun yo’qotishlarga etarlicha munosabatda bo’lmaganimizni so’raymiz. Nega shunchalik qayg’u chekayotganimiz va bo’shliq qayerdan kelib chiqqanligi haqida bir nechta tushuntirishlar.
1. SEVIMLI HAYVONLARNI YO’QOTISH OILA A’ZOLARINI YO’QOTISH KABI OG’RIQLI.Ko’pgina egalar o’z hayvonlarini oila a’zolari deb bilishadi. Yolg’iz yashaydiganlar uchun yaqinroq va azizroq odam yo’q. Ular o’z ota-onalari va aka-ukalarini yiliga bir necha marta ko’rishlari mumkin, ammo it, mushuk, qush yoki boshqa tirik mavjudot kundalik hayotning bir qismidir, shuning uchun uning o’limi qarindoshini yo’qotishdan ko’ra keskinroq sezilishi mumkin.
2. UY HAYVONLARI BIZNING TERAPEVTIMIZ.Ular terapevtik ta’sir ko’rsatishga qodir bo’lsalar ham, ular bunga o’rgatilmagan. Ularning mavjudligi yoqimli kompaniyani ta’minlaydi, yolg’izlikni engillashtiradi va depressiya va tashvish darajasini pasaytiradi. Ularni yo’qotib, biz muhim va muhim qo’llab-quvvatlash va qulaylik manbasini yo’qotamiz.
3. ULARGA G’AMXO’RLIK QILISH HAYOTGA MAZMUN BAG’ISHLAYDI.Qachonki kimgadir g’amxo’rlik qilish kerak, biz boshqacha kayfiyatda bo’lamiz, o’zimizni hurmat qilishimiz ortadi, hayot resurslari va maqsad tuyg’usi paydo bo’ladi. Hayvonlar ketganda, bizga muhtojlik hissi yo’qoladi.
4. KUNDALIK TARTIB BUZILADIHayvonga g’amxo’rlik qilish – bu sizning kunlaringizni to’ldiradigan vazifalar va mas’uliyatlar majmuasidir. Biz itni sayr qilish, mushukni boqish uchun erta turish va otga minishimiz mumkin bo’lgan dam olish kunlarini intiqlik bilan kutish orqali jismoniy faollikni saqlab qolamiz. Ularning yo’qolishi bilan bizning rejalarimiz va harakatlarimiz asoslangan tuzilma o’zgaradi. Biz nafaqat ruhiy og’riq bilan azoblanamiz, balki bizning mavjudligimiz maqsadsiz bo’lib qoladi.
5. BIZ O’ZLIGIMIZNING BIR QISMINI YO’QOTAMIZ.Yaqin atrofda it egalari odatda uy hayvonlarining ismlari bilan tanilgan. Qaerga bormasinlar, ularni Olmaning “onasi” yoki Reksning “dadasi” deb kutib olishadi. Uy hayvonlarining ijtimoiy tarmoqlarda ko‘proq izdoshlari bo‘lishi odatiy hol emas. Ular bizning o’zimizni identifikatsiya qilishimizning ajralmas qismiga aylanadi va ularning yo’qolishi bilan bizning “men”imizda buzilish sodir bo’ladi. Ularsiz biz yuzsiz va ko’rinmas bo’lib qolganga o’xshaymiz. Hayvonning o’limi nafaqat yurakni xafa qiladi, balki haqiqiy, chuqur qayg’u reaktsiyasini keltirib chiqaradi. Buni jiddiy va tushunish bilan qabul qilish kerak.