Behruzbek Hamidov
Zamonaviy sog’liqni saqlash oqilona va tabiatshunoslik yondashuviga asoslanadi va u uchun “salomatlik” faqat kafolatlangan ishlashni anglatadi. Ya’ni, insonning ish joyida benuqson ishlashiga va pragmatik tarzda tashkil etilgan dunyo talablariga yaxshiroq javob berishiga imkon beradigan narsa.
“Shu bilan birga, shifokor va bemor bir-birlarini kamdan-kam uchraydilar”, deydi Karl Dyurkgeym. Shaxsiy uchrashuv o’rnida shifokorlar jamoasi, ya’ni bir tomondan, ixtisoslashgan mutaxassislar jamoasi va ikkinchi tomondan, bemorlarning uyushgan jamoasi o’rtasida munosabatlar paydo bo’ladi.
Ba’zan biz bu nuqtai nazarni o’z ichiga olamiz va tanamizni bizdan begonalashtirilgan qandaydir ob’ekt deb hisoblaymiz, uning yagona vazifasi mukammal ishlashdir. Ammo agar biz o’zimizga shaxs sifatida qarasak va tanamizga bu shaxsiyatning namoyon bo’lishi sifatida qarasak, shifokorlar bizga xuddi shunday munosabatda bo’lishlarini xohlaymiz: bizni nafaqat bemor, balki odamlar sifatida ko’rishlarini. Va keyin sog’liqni saqlash endi har birimizni tibbiy “ish” sifatida davolash ob’ekti sifatida ko’rib chiqa olmaydi va kundalik hayotda muammosiz ishlash istagi endi davolanishning yagona maqsadi bo’la olmaydi.
“Albatta, inson ham kundalik dunyoga tegishli va agar kerak bo’lsa, uni boshqarishi kerak”, deb ta’kidlaydi Karl Dyurkgeym. – Biroq, insonning yaxlitligi bir xil moddiy vositalar bilan “ta’mirlanishi” mumkin bo’lgan narsadan ko’proq narsadir. Inson ham shaxs, sub’ekt bo’lib, unda tushunilishi mumkin bo’lgan va “oqilona” hal qilinishi mumkin bo’lgan narsa uning shaxs sifatida butun hayotining faqat bir qismini tashkil qiladi. Oxir oqibat, hatto bu “oqilona” ni ham faqat shu shaxsiy benuqsonlik asosida ko’rish va to’g’ri tushunish mumkin
Izzattillo Islomov
