Aybdorlik harakatlari uchun sog’lom javobgarlik bilan hech qanday aloqasi yo’q

Aytishimiz mumkinki, bu tushunchalar antipodlardir. Etarli mas’uliyat har qanday vaziyatda sha’ni va qadr-qimmatini saqlashga imkon beradi, har doim boshqa odamlarning shaxsiy chegaralarini va o’z imkoniyatlaringiz chegaralarini hisobga oladi. Aynan sog’lom mas’uliyatni rivojlantirishda biz aybdorlik tuyg’ularidan xalos bo’lishga harakat qilishimiz kerak.

Siz misolni ko’rib chiqishingiz mumkin. Har bir inson erta bolalik davrida bolaning o’z xohish-istaklarini va faoliyatini nazorat qila olmasligini tushunadi. Faqat kerakli sog’lom mas’uliyatga ega bo’lgan ota-ona uning xatti-harakatiga dosh bera oladi. Nega boladan imkonsiz narsani talab qilib, hayotingiz va kayfiyatingizni buzasiz, agar siz shunchaki uning imkoniyatlarini tushuna olsangiz? Ammo haqiqatan ham sog’lom mas’uliyatga ega bo’lgan ota-onalar biz xohlagan darajada ko’p emas. Ammo aybdorlik hissi bo’lgan ota-onalar etarli.

Aybdorlikning eng mashhur manbai bu bolalikdagi travma. Aynan u ko’pincha ongsiz ravishda kattalikka o’tadi. Boshqa odamlar bilan munosabatlarda aybdorlik hissi paydo bo’ladi, ko’pincha odam boshqa odamning tajribasi uchun javobgarlikni o’z zimmasiga oladi. Bu, u o’zi va boshqa shaxs o’rtasida chiziq chiza olmaganida sodir bo’ladi. Bunday xatti-harakatning sababi ko’pincha kattalar his-tuyg’ulari yoki harakatlari uchun to’liq javobgarlikni o’z zimmasiga ololmagan bolalik travmasidir. Kattalar g’azablanib, xafa bo’lishdi va uzoqlashishdi, shuning uchun mas’uliyat kichik bolaga o’tkazildi. U ongsiz ravishda o’zini aybdor his qilishi mumkin, ko’pincha ota-onalar buni sezmaydilar. Ammo balog’at yoshida bunday holatlar, albatta, o’zini his qiladi. Bundan tashqari, vaziyatlar tez-tez takrorlanadi,

Ota-onalar har doim o’z harakatlariga sog’lom mas’uliyat bilan qarashlari kerak.

Boladan qanday yordam berishini kutishganligi haqida gapiring, shuning uchun ular unga g’azablanishdi. Yoki ular juda band bo’lganlari haqida gapiring, shuning uchun ular qayg’urishni xohlashdi. Bunday oddiy tushuntirishlarsiz, bola ongsiz ravishda vaziyatni o’ylab, o’z xulosalarini chiqarishi mumkin. Bunday holda, hech qanday ayb yo’q. Asosiysi, chegaralarni belgilash va kichkina odamni bosqinlardan va keraksiz kutishlardan himoya qilish.

Ota-onalar o’z mas’uliyatini ifodalash orqali bolalarga mas’uliyatni o’rganishga yordam beradi. Ammo aybdorlik hissi ularni aybdor bo’lishda davom etishga o’rgatadi. Ko’rib turganingizdek, hamma narsa oddiy. Lekin nega barcha zamonaviy odamlar bunday oddiy haqiqatlarga amal qilmaydi?

Bolalar umidlarni oqlamaganliklarini his qilishga majbur bo’lishadi.

Bu ham og’ir jarohatlarga olib keladi, inson butun umri davomida o’zini boshqa odamlarning umidlarini qondirmagani uchun o’zini aybdor his qilishi mumkin. Shu bilan birga, uning iste’dodlari va ijobiy fazilatlari oshkor etilmagan qolishi mumkin. Bolalardan kamdan-kam hollarda ular nimani xohlashlarini so’rashadi, ularga itoatkor va iltifotli bo’lishga o’rgatiladi. Ota-onalar o’z farzandlarining barcha kamchiliklariga dosh berishga harakat qilishlari, ularni ayblamasliklari juda muhimdir. Bolalar o’zlarining his-tuyg’ularini emas, balki onaning aytganlarini yoqtirishlariga aminlar. Ular ota-onalarning har doim haq ekanligiga aminlar, garchi bu umuman bo’lmasligi mumkin.

Ko’pincha aybni o’zlari aybdor bo’lgan ota-onalar bolalarga yuklaydilar. Shunday qilib, ular o’zlarining nomukammalliklaridan xalos bo’lishga harakat qilishadi. Ularga, agar ular aybni boshqa odamga, hatto kichik bo’lsa ham, o’z muammolaridan xalos bo’lishlari mumkindek tuyulishi mumkin. Bunday stsenariylar ko’pincha avloddan-avlodga o’tadi va bu ayyor doirani buzish juda qiyin.

Sizning hayotingizni ta’qib qilayotgan aybdorlikdan qanday qutulish mumkin?

Biz avvalo bolalikka qaytib, uni tahlil qilishimiz kerak. Shubhasiz, u erda barcha savollaringizga javob topasiz. Agar bu bajarilmasa, stsenariy rivojlanishda davom etadi, farzandlaringizga, keyin esa nabiralaringizga o’tadi. Balki siz ayovsiz doirani buzadigan odamga aylanasizmi? Avval siz barcha bolalik jarohatlarini tashlashingiz kerak.

Bolalikka qayting va savollarga javob bering:

• Qanday vaziyatlar sizni tashvishga solmoqda?
• Ota-onangiz bilan qanday muloqot qildingiz?
• Sizning munosabatlaringiz qanchalik tushunarli edi?
• Sizga nima ruxsat berilgan va nima taqiqlangan?

Buni ko’tarishi kerak bo’lganlarga javobgarlikni bering. O’zingizni aybdorlikdan ozod qiling. Kattalar hayoti ishtirokchilari o’rtasida mas’uliyatni iloji boricha to’g’ri taqsimlashni o’rganing. Mas’uliyatni sog’lom taqsimlash sizni doimiy aybdorlikdan xalos qiladi va hayot ancha osonlashadi.