illar davomida olib borilgan tadqiqotlar biz uzoq vaqtdan beri shubha qilgan narsani tasdiqladi – ko’pchilik otalar va onalarning sevimlilari bor. Bu bog’lanishga nima sabab bo’lganligi muhim emas – tug’ilish tartibi, jins yoki umumiy manfaatlar. Va shunga qaramay, ota-onalar hamma narsani inkor etishda davom etadilar va aybdorlik hissi bilan azoblanadilar. Agar siz bolalardan biriga bergan afzalligingiz unchalik aniq bo’lmasa ham, uning aka-ukalari odatda kattalar qaysi birini ta’kidlashlarini payqashadi.

Bunday munosabatning oqibatlari – haqiqiy yoki qisman bola tomonidan sezilgan – oiladagi nizolar, xatti-harakatlarning buzilishi va depressiya. Bu aslida farzandlaringizdan birini ko’proq sevish emas, deydi klinik psixolog Treysi Samoa. Ehtimol, sizning ichingizdagi biror narsa boshqasiga qaraganda bir bolaning shaxsiyati bilan ko’proq rezonanslashadi. Asosan, bu o’xshashlik masalasi. Nega bu haqiqatni tan olish biz uchun juda qiyin?

Ba’zi ota-onalar boshqa bolaning ruhiyatiga zarar etkazishi mumkinligi haqida tashvishlanishlari mumkin. Boshqalar esa bir bolaning shaxsiyatiga hamdardlik hissini barcha bolalarga bo’lgan sevgisi bilan aralashtirib yuborishadi.

Ba’zi ota-onalar, sevimli odamni ochiq tan olish muqarrar ravishda boshqa bolalarga nisbatan kamsitishlarga olib keladi, deb hisoblashadi. Va shunga qaramay, siz bitta bolaga nisbatan ko’proq mehrni his qilish huquqiga ega ekanligingizni tan olishga harakat qiling. Haqiqiy motivlar va intilishlarni bilish, albatta, oiladagi vaziyatni yaxshilashi va bolalar bilan munosabatlarni yaxshilashi mumkin.