Qanday bo’lish va u bilan qanday kurashish kerak?

Bilish muhim!

Hissiy charchash hali tushkunlik emas, balki unga nisbatan ishonchli qadamdir. Bunga hissiy sohaning doimiy blokirovkasi sabab bo’ladi: ona o’z his-tuyg’ularini tiyadi, ichki taranglikni to’playdi va umidsizlikka tushadi – chunki uning hayoti uning stsenariysi bo’yicha ketmaydi.

Shu bilan birga, ayol odatiy vazifalarni bajarishda davom etadi va uning mavjudligi abadiy “Groundhog Day” ga, ba’zan esa tunga aylanadi. Yig’ilgan his-tuyg’ularni quritadigan joy yo’q – tashvish, g’azab, umidsizlik, ba’zan esa sharmandalik, aybdorlik, umidsizlik, kuchsizlik. Siz o’zingizni vaziyatlarning garovi yoki qo’g’irchoq kabi his qilishingiz mumkin.

Bunday vaziyatda psixika tabiiy himoya mexanizmlarini ishga tushiradi: ona o’z ahvoli uchun mas’uliyatni tobora ko’proq boshqalarga o’tkaza boshlaydi – boshqalarga (shu jumladan bolaga) tajovuz boshlanadi. Salbiy his-tuyg’ular qor to’pi kabi ko’payadi va o’sadi.

Keyin onaning miyasi ham o’zini himoya qila boshlaydi – u his-tuyg’ularni (boshqa odamlar va o’ziniki) his qilishni to’xtatadi, quvonadi va tabassum qiladi. Bu hissiy charchashning juda ogohlantiruvchi belgilaridir!

Nima qilish kerak?

1. Boshlash uchun, charchagan ona ochiqchasiga gapirishi kerak – eng muhimi, hamma narsani xolis va professional ravishda tinglaydigan psixolog. Ammo kundalik va do’st buni qiladi. Psixika uchun ekologik toza muhitda sodir bo’layotgan narsalarni muammolar, shikoyatlar, tashvishlar, yig’lash yoki masxara qilish muhimdir. Bu ortiqcha kuchlanishni kamaytiradi.

2. Bundan tashqari, vaziyatni normal, tabiiy deb qabul qilish kerak: “Men hayotning o’sha bosqichidaman / bo’lishni xohlagan joydaman”. Tajribalaringizni, alomatlaringizni tan olish, ularga his qilishlariga imkon berish, ularga nisbatan tashqi kuzatuvchi bo’lish muhimdir. Ehtimol, ongsizda ba’zi maslahatlar, o’tmishdagi tajribalar va vaziyatlar bilan bog’lanishlar paydo bo’ladi. Asta-sekin hozirgi sharoitga moslashish bo’ladi. Va chiqish yo’li bor – ehtimol butunlay kutilmagan joylarda.
3. Odamlarga, o’zingizga, bolaga, vaziyatlarga nisbatan umidlaringiz va da’volaringizni qayta ko’rib chiqing va o’lchang. O’ylash foydalidir: nima uchun umuman boshda ideal rasm bor? Va agar siz boshqacha yashasangiz nima bo’ladi? Bizning boshimizdagi stereotiplar ko’pincha tashqi tomondan implantatsiya qilinadi va juda vaqtinchalik.

Bundan tashqari, ona nima uchun o’zini ramkaga solib qo’ygani va aslida boshi berk ko’chaga tushib qolgani, nega arzimas narsalarda (pol yuvmagan, chaqaloq bilan o’ynamagan) o’zini aybdor deb topishi haqida o’ylashi kerak. kublarni ishlab chiqishda va boshqalar). Onalik ta’tilida vaqtni shunday o’tkazish kerakmi?

4. Jismoniy va ruhiy chegaralaringizni tan oling. Ulardan birontasi haqiqatan ham tanqidiymi? Keyin ularni qayg’u bilan emas, balki xotirjamlik bilan aytishni o’rganish kerak – boshqalarga xafa bo’lmasdan, haqorat qilmasdan va yaxshisi bolaning ehtiyojlariga zid bo’lmasdan.

Onam yaqinlaringizdan yordam so’rashi va olishi kerak – ular uni tushirishlari juda muhimdir.

5. Onalik ma’nosini o’zingizga eslatib qo’ying. Ha, hammasi juda qiyin, lekin bu bejiz emas. Bolalik bir zumda uchadi – tez orada bola mustaqil bo’ladi. Va hayot ritmi yana o’zgaradi. Lekin siz shu yerdasiz va hozir va bu sizning hayotingiz, boshqa birovning kutish xonasi emas!
6. Bolaning his-tuyg’ularini ko’rish uchun: u zaif, etuk emas, g’amxo’rlik va mehrga muhtoj va siz asosiy omadli chiptani oldingiz – unga bularning barchasini berish, u erda bo’lish. Bolaga hali ham bularning barchasi kerak bo’lsa-da, siz dono va kuchli bo’lishingiz kerak.
7. Birgalikda qilayotgan hamma narsadan zavqlaning: suhbatlashish, hazillashish, quchoqlash, sayr qilish, o’ynash, dunyoni o’rganish – hammasi tugashini bilmasdan oldin. Ha, siz minglab “Nima uchun?” bilan chalg’imasdan choy qaynatib, kitob o’qishingiz mumkin …

Kundalikni saqlang, bolangizning “marvaridlari”, uning kulgili gaplari va izohlarini yozing, u nimani o’zlashtirgani va o’rganganiga e’tibor bering. Siz o’zingizning qiyinchiliklaringizni ham yozishingiz mumkin – bu ham yordam beradi. Bu xotiralarning barchasi bola ulg’ayganida va nihoyat sizdan ajralganida siz uchun manba bo’ladi.

8. Qisqa daqiqalarni o’zingiz uchun foydali narsa bilan to’ldiring: raqsga tushish, mashq qilish, kitoblar, rasm chizish, tikuvchilik sevimli mashg’ulotlari, dush, uyqu, yoga …
9. Xuddi siz kabi boshqa onalar bilan bog’laning. Ko’pchilikda shunga o’xshash qiyinchiliklar borligini ko’rsangiz, o’zingizni yaxshi his qilasiz. Bu “qobus” bilan yolg’iz qolganingizni his qilishingiz yo’qoladi. Boshqa onalar, albatta, hayotni osonlashtiradigan sirlar bilan yordam berishadi. Yaxshisi, vaqti-vaqti bilan birga sayrga chiqing yoki bir-biringizga tashrif buyuring!
10. Vikiumni yordamchi sifatida qabul qiling – Burnout kursini o’ting , bu nafaqat ofisda ishlaydigan yoki o’z biznesini yuritadiganlar uchun, balki tug’ruq ta’tilidagi yosh onalar uchun ham ajoyib ishlaydi. Kuratorning professional psixologik yordami yordamida siz charchashning qaysi bosqichida ekanligingizni aniqlay olasiz, ular vaziyatdan chiqishning shaxsiy rejasini tuzadilar va sizga barcha kerakli vositalarni beradilar.