Tatyana, sizning xatingizda qarama-qarshiliklar mavjud. Bir tomondan, siz onangiz bilan muloqot qilishdan shunchalik charchadingizki, siz buzilib, asabiy tushkunlikka tushasiz. Siz g’azablanasiz, ko’z yoshlarini yutasiz, bo’sh his qilasiz, uning shikoyatlari va tanbehlarini tinglaysiz. Boshqa tomondan, siz bu vaziyatni hech qanday tarzda hal qila olmaysiz yoki xohlamaysiz. Sizga bu mumkin emasdek tuyuladi.

Aslida, har doim yechim bor, lekin bu birinchi navbatda yoqimsiz va qiyin bo’lib tuyulishi mumkin. Har qanday vaziyatda siz mas’uliyatni o’z zimmangizga olishingiz va kattalar sifatida qanday yashashni o’zimiz tanlaganimizni qabul qilishingiz kerak.

Siz onangizdan ajralishga urinishingizni juda aniq tasvirlab berdingiz. Siz “18 yoshda siz uzoqlashishga harakat qildingiz” deb yozasiz. Siz harakat qildingiz, lekin siz haqiqatan ham ajramadingiz. Olisdan bo‘lsa ham onang senga kuch-qudratga ega bo‘lib, qaytib kelganingdan so‘ng yana atrofingga to‘r to‘qishni boshladi.

Va gap shundaki, sizning onangiz ochiqchasiga zaharli emas, balki siz o’zingiz unga kuchingiz, kuchingiz va sog’ligingiz bilan oziqlanishiga ruxsat berishingiz kerak. Ota-onasiga: “Men senikiman!” deb yig‘lab yuborgan qizaloq hech narsa qila olmadi. U ota-onasiga, ularning qabuliga, qadriga va sevgisiga bog’liq edi, bu har doim etishmayotgan edi.

Endi siz mustaqil voyaga yetgan ayolsiz, lekin har safar jadval bo’yicha qo’ng’iroq qilganingizda, siz yana onasining mehrini, roziligini va roziligini qozonishingiz kerak bo’lgan kichkina qizga aylanayotganga o’xshaysiz.

Bolalar uchun ota-onalar o’ziga xos xudolardir. Bola ona va dadaning fikrini so’zsiz to’g’ri deb biladi va e’tibor va sevgining etishmasligini o’zining nomukammalligi sifatida tushuntiradi (oxir-oqibat, xudolar nomukammal bo’lishi mumkin emas, bu “hamma narsa men haqimda” degan ma’noni anglatadi).

Siz undan qo’rqasiz va uning sizga bo’lgan munosabati o’zgaradi degan umidda uning ko’zlarida yaxshi bo’lishni xohlaysiz

Siz uzoq vaqt o’sib ulg’ayganingizga, ona va buviga aylanganingizga qaramay, siz doimo bolalarcha holatga tushib qolasiz va o’zingizni himoya qila olmaysiz. Lekin vaziyatga insof bilan qarasangiz, sizni shahar bo’ylab lassoda sudrab o’z uyiga olib boradigan onangiz emas, u sizni radyatorga bog’lamaydi va ombor eshigini ham qulflab qo’ymaydi, shunda siz buni qilolmaysiz. Yo’qol.

Har safar siz o’zingiz “so’yishga” borasiz, chunki ko’rinmas hissiy iplar moddiy aloqalardan kuchliroqdir. Siz hali ham uni eng kichik itoatsizlikdan g’azablanadigan qattiq ma’buda sifatida ko’rasiz. Sizningcha, u shunchalik qudratliki, u sizning maktubingizda yozgan juda ayovsiz doirani yaratib, sizni o’lim azobida quvib yuradi. Va chiqishning iloji yo’q …

Siz undan qo’rqasiz va uning sizga bo’lgan munosabati o’zgaradi degan umidda uning ko’zlarida yaxshi bo’lishni xohlaysiz. Yoki uning o’zi o’zgaradi, mehribonroq va yumshoqroq bo’ladi va birdan dunyoga va atrofidagi odamlarga nafaqat o’zining xudbinligi prizmasidan qarashni boshlaydi …

Ongli darajada, siz bu sodir bo’lmasligini juda yaxshi tushunasiz. 75 yoshda buni o’zgartirish qiyin, ayniqsa insonning dunyoqarashi bilan hech qanday ziddiyat bo’lmasa. Ammo bolalarning qalbida yashaydigan umidni o’ldirib bo’lmaydi … Sizning onangiz bilan bo’lgan munosabatingizda esa, bolangizning qalbi barcha azoblari, noroziliklari, yoqtirmasliklari va sun’iy ravishda sintez qilingan ayblari bilan baribir sinadi. Siz o’zingizning ichingizda bu his-tuyg’ularni bostirasiz, onangizni xafa qilishni yoki xafa qilishni xohlamaysiz.

O’rtacha savol tug’iladi: o’zingiz uchun qo’rqmaysizmi? Sizning sog’lig’ingiz allaqachon muvaffaqiyatsizlikka uchradi, bu har kuni kuchayib boradi, sizni jismoniy va ruhiy darajada charchatadi. Ammo bu hali ham hissiy vampirizm tamoyili asosida yashaydigan zulmkor onangizdan iloji boricha uzoqroq bo’lishingiz uchun ishonchli dalilga o’xshamaydi.

O’zingizga g’amxo’rlik qilsangiz, o’zingizga va siz uchun aziz odamlarga g’amxo’rlik qilsangiz yaxshi bo’lardi

U sizni maktab o‘quvchisidek telefon orqali ko‘tarmaganingiz uchun so‘ksa, tashvishlanishda davom etasiz. Haqiqatan ham uni kuzatishdan boshqa ishing yo’qmi? Masalan, telefonsiz hammomga tushishga haqqingiz yo’qmi? Yoki butun hayotingizni onangizning talablariga moslashtirishga majburmisiz? Siz shunday qilasizmi? Ushbu qat’iy jadvalda siz, qiziqishlaringiz, istaklaringiz, oilangiz va yaqinlaringiz uchun joy bormi?

Siz o’zingiz uzoq vaqt ona bo’lgansiz va allaqachon buvisiz, lekin bu rollarda siz imkon qadar ko’proq bajarilmagansiz. O’g’lingiz va nabirangizga yordam berish o’rniga, siz yana onangizga yaxshi qiz bo’lishni tanlaysiz va uning bosimi va hujumlaridan azob chekish uchun shahar bo’ylab yurasiz. Sizga shunday yashash yoqadimi? O’g’lingiz bunday vaziyatlarga qanday munosabatda bo’ladi?

Tatyana, sizning ayyor doirangizdan chiqish yo’li bor. Va nihoyat, ajralish jarayonidan o’tish, onadan ajralish va uning halokatli hissiy bosimidan iborat. Siz har doim mas’uliyatni o’z zimmangizga olishingiz va haqiqiy kattalar bo’lishingiz mumkin.

Men yolg’on gapirmayman – bu juda ko’p energiya talab qiladi, bu sizda hozir etarli bo’lmasligi mumkin, nega buni bilasiz. O’zingizga g’amxo’rlik qilsangiz, o’zingizga va siz uchun aziz odamlarga g’amxo’rlik qilsangiz va sevgingizni his qilmagan odamga butun borlig’ingizni sarflamasangiz yaxshi bo’lardi.

Ehtimol, sizni chinakam sevadiganlar sizni qiyin qarorlarda qo’llab-quvvatlaydilar. Bundan tashqari, professional psixologik yordam mavjud, bu qiyin vaziyatda foydalanish uchun gunoh emas.