Denis, siz “bu meros” bilan nima qilishni so’raysiz va men uni bir so’z bilan chaqirishni taklif qilaman. Agar biz sodir bo’layotgan voqealarga halol qaraydigan bo’lsak, unda birinchi navbatda ota-onalarga nisbatan g’azabni ko’ramiz – yorqin, hamma narsani talab qiladi. Va bu erdagi uy sizning ota-onangiz haqidagi g’oyalaringizning jamlanmasi bo’lib, siz oilani tarbiyalashingiz, o’g’il bolalaringizni tarbiyalashingiz yoki ayolni sevishingiz mumkin bo’lgan joy emas.

Sizning uyingiz nima va u qayerda tugaydi? Uy – bu biz yashayotgan joy ham, biz tark etgan joy ham. Mashhur adabiyotshunos Valentin Semenovich Nepomnyashchiy uyni “turar joy, boshpana, tinchlik va erkinlik, mustaqillik, daxlsizlik maydoni” deb belgilaydi. Uy – o’choq, oila, ayol, muhabbat, nasl-nasab, tartibli hayotning doimiyligi va ritmi…”

Jung uchun uy ruhning tasviridir. Va siz bu erda siz bilan sodir bo’lgan yaxshilikni o’zlashtirmasdan, uyingizdan nafratlanasiz, undan nafratlanasiz.

Xotiningiz siz ko’tarayotgan hissiy zaryadni juda kam tushunadi.

Unga uyda yashash, barqarorlik va xavfsizlikni ta’minlash uchun uy kerak.

Siz uyni ne’mat sifatida qabul qilishga tayyor emassiz, siz hali ham ota-onangiz sizni sevishi kerak. Bu erda siz va sizning xotiningiz umuman mos kelmaysiz va “yaxshi niyatlilarning” so’zlari bunga mutlaqo aloqasi yo’q.

Ota-onangiz va ularning sizga bo’lgan munosabati haqida qayg’urib, siz o’z-o’zidan bolalik davriga tushib qolasiz, yaqinlaringiz uchun tayanch bo’lish qobiliyatini yo’qotasiz. Va, iltimos, e’tibor bering, uy – bu oila uchun ramziy ma’noda o’zingizga mos kelmaydigan qadriyat.

Iltimos, qaror qiling, siz hali ham bo’ri bolasimisiz yoki uning to’dasini boqadigan tajribali bo’rimisiz? Va agar yo’q bo’lsa va sizning “merosingiz” dahshatlari ketmasa, ushbu mojaroning mazmunini va uni hal qilish yo’llarini chuqur va halol tushunish uchun psixoterapiyaga boring.Mutaxassisga savol bering