O’tkazish nima va nima uchun usiz psixoanaliz mumkin emas?

36 yoshli Anna: “Psixoanalitik bilan birinchi mashg’ulotlarimdanoq men bu uchrashuvlarni intiqlik bilan kuta boshladim”, deydi. “U darhol mening ishonchimni uyg’otdi. Onamning o’limidan so’ng, men birinchi marta ishonadigan odamni uchratdim.”

30 yoshli Veronika psixoanalitik bilan tanishishi haqida shunday deydi: “Men uni ob’ektiv mezonlar bo’yicha tanladim: ayol tahlilchi, yaxshi ma’lumot, katta ish tajribasi. Ammo uning tahlildan o‘tish haqidagi yakuniy qarori tafsilotlardan kelib chiqdi, deb o‘ylayman: do‘stona nigoh, sokin, mayin ovoz… Va eng muhimi, uning kabineti shinam mebellar bilan jihozlangan, oshxonadan esa qahva hidi kelardi. Men darhol bolaligimda bir necha yil birga yashagan buvimning kvartirasini esladim. Va o’zimni juda xotirjam, butunlay xavfsiz his qildim.”

Boshqacha qilib aytganda, Anna va Veronika o’z yaqinlarining xususiyatlarini o’z tahlilchilariga “o’tkazdilar”.

BOLALIKKA QAYTISH

O’tkazish psixoanalitik bilan muloqotda, biz onamiz, otamiz, buvimiz yoki boshqa muhim sevganimiz bilan bolaligimizdagi munosabatlar namunalarini ongsiz ravishda takrorlaganimizda rivojlanadi. Aslida – va buni tushunish juda muhim – bu nafaqat psixoanalist (va kengroq, psixoterapevt) kabinetida sodir bo’ladi.

Umuman olganda, kattalar o’rtasidagi munosabatlarda biz erta bolalik davridagi munosabatlarni takrorlaymiz – albatta, yangi versiyalarda (bu ularni butunlay tanib bo’lmaydigan qiladi).

Psixoanalitik psixoterapevt Svetlana Fedorova: “Bir tomondan, biz yaqin odam bilan bo’lgan munosabatlar bolaligimizda bizga bergan zavqni uzaytirishni xohlaymiz”. – Boshqa tomondan, har qanday munosabatlar, hatto “yaxshi”lari ham, “yomon”lari haqida gapirmasa ham, doimo ziddiyatli bo’ladi. Va biz ongsiz ravishda yangi, kattalar munosabatlariga umid qilamiz, bu uzoq davom etgan mojaroni yana o’ynash orqali hal qiladi.

Bu shuni anglatadiki, biz bir xil his-tuyg’ular, qo’rquvlar, impulslar va himoyalarni qayta-qayta boshdan kechiramiz.

Ammo psixoanalitikning kabinetida rivojlanayotgan transfer butunlay o’ziga xosdir. “Bemor o’z his-tuyg’ularini, istaklarini, tashvishlarini va ichki ziddiyatlarini xavfsiz muhitda qayta tiklash imkoniyatiga ega bo’ladi”, deydi Svetlana Fedorova. “U tahlilchi tajovuzkorlik ko’rsatmasligini, uni baholamasligini va qoralamasligini biladi. Chunki tahlilchining vazifasi bemorga tinglash va his qilish orqali o‘zini yaxshiroq tushunishga yordam berishdir”.

Bundan tashqari, bemor va tahlilchi o’rtasidagi munosabatlar qat’iy cheklangan. Bu terapevtik munosabatlarni haqiqiy bilan chalkashtirib yuborishdan qochadi.

SEVGIDAN NAFRATGA

Klassik psixoanalizda bemor seans vaqtida divanda yotib, xayoliga kelgan narsani aytadi. Bu passiv pozitsiya odamni bolalik holatiga tushiradi va ko’chirishning paydo bo’lishiga yordam beradi. Buning yordamida bemor o’z his-tuyg’ulari haqida gapira oladi va tahlilchi ularni qabul qilishi va bemorning o’tmishidagi haqiqiy raqamlar bilan bog’lashi mumkin.

Bundan tashqari, tahlilchining jinsidan qat’i nazar, bemor unga otasiga (bobosi, akasi) va onasiga (buvisi, singlisi, enagasi) – o’zi sevib qolgan va sevgan birinchi mavjudotlarga bo’lgan his-tuyg’ularini aks ettirishi mumkin. kimga asosiy savollarni bera boshladi: “Men kim? Men qayerdan keldim? Menga nima bo’lyapti?” Va ulardan eng muhimi: “Meni seva olasizmi?”

Endi psixoanalist unga javob topishga yordam berishi kerak.

Ishning boshida tahlilchiga nisbatan his-tuyg’ular ko’pincha ijobiy bo’ladi, bu ijobiy transfer deb ataladi, bu terapevtik ittifoqni o’rnatish uchun shartdir. Bemorda analitikga nisbatan o’ziga xos siqilish paydo bo’ladi.