Do’stlarimdan biri uzoq vaqt ijaraga olingan kvartirada yashadi. Uy egasi qarigan, yaxshi yigitdan yomon xarakterli semiz odamga aylangan edi. Uy ham asta-sekin yaroqsiz holga keldi. Birinchidan, lift eshigida “xizmat ko’rsatilmagan” belgisi paydo bo’ldi – uning qavatiga atigi 73 zinapoya bo’lganligi yaxshi. Devorlarning bo‘yog‘i qotib qolgan edi.

Interkom uzoq vaqtdan beri ishlamay qoldi va deraza ostida turgan qo’shnining kalitni tashlashni so’ragan ovozidan hech kim ajablanmadi. Pech ikkita rejimda ishladi – o’rtacha issiq yoki ovqat pishiradigan rejimda.

Hamma do’stlarim so’radilar, nega u qimirlamaydi? U javob berdi: “Men bu erda 18 yil yashadim, asosiysi, ular sizga hayvonlar bilan yashashingizga ruxsat berishadi.”

U hech qanday o’zgarishni xohlamadi va hech narsani o’zgartirmaslik uchun minglab sabablarni topdi.

Ammo bir kuni uy egasi paket yetkazish uchun eshik qo‘ng‘irog‘ini bosdi va uni kutib olgani mushuk chiqdi. U baland ovoz bilan uning oyoqlarini ishqalay boshladi.

Juda baland.

– Nima bu? – dedi egasi.

“Oh, bu mening mushukim”, deb g’o’ldiradi do’stim.

“Men mushuklarga ruxsat bermayman”, dedi u va uning qorni bu so’zlarni tasdiqlash uchun u yoqdan-bu yoqqa chayqalib ketdi.