O‘zimga achinaman

Ba’zida odamlar qiyin vaziyatga tushib qolsa, chiqish yo’lini ko’rmaydilar. Ularni bosib olgan his-tuyg’ular ularni ko’r qilib qo’ygandek va sizning oldingizda boshi berk ko’cha turganga o’xshaydi.
Aynan shunday daqiqalarda, taslim bo’lganingizda, achinish … o’ziga achinish paydo bo’ladi. Bu juda zararli tuyg’u. Axir, u kamdan-kam odamning o’zi tomonidan amalga oshiriladi, lekin u o’z kuchining to’qson foizini muvaffaqiyatli iste’mol qiladi.
Vaziyat oldida ojizlik hissi, biror narsa qilishni xohlamaslik, vaziyatning muvaffaqiyatli natijasiga ishonmaslik – bu “o’ziga achinish” ning aniq belgilaridir.
Ko’pincha, ongsiz ravishda, odam o’ziga achinishni tanlaydi, bu tuyg’u uning xatti-harakatlarini boshqarishga qodir.
To’g’ri, “foydali” o’z-o’zidan achinish ham bor, bu odam buni anglashi, o’zini his qilishiga va boshqa tajribaga o’tishiga imkon beradi. Aslida, bu boshqa har qanday his-tuyg’ularga tegishli – xafagarchilik, g’azab, g’azab va boshqalar.
O’ziga achinishdan xalos bo’lishning eng ishonchli usuli – buni payqash va uni haqiqat sifatida qabul qilish.
Rahm qilmasdan harakat qilish uchun, agar o’zimizga achinmasak, bu vaziyatda nima qilishimiz mumkinligi haqida o’ylash kerak.
Boshqacha qilib aytganda, inson har doim tanlovga ega: o’ziga achinishda davom etish, buning uchun yangi sabablarni topish yoki qiyin vaziyatni hal qilish uchun hech bo’lmaganda, ahamiyatsiz bo’lsa-da, harakatlarni boshlash.
“O’ziga achinish” bizga taklif qilishi mumkin bo’lgan barcha narsa – bu harakatsizlik. “O’ziga achinish” jarayoni qanchalik uzoq davom etsa, qiyinchiliklarda harakatsizlik xatti-harakati odamda shunchalik mustahkam bo’ladi. Ya’ni, ma’lum bir tarzda harakat qilishga undaydigan ma’lum bir qaramlik paydo bo’ladi.
Biror kishi faqat o’ziga achinishga qaratilgan bo’lsa, u atrofidagi hayotni ko’ra olmaydi, boshqa odamlarni eshitmaydi, u shunchaki o’zini o’zi ichiga oladi va “tashqariga chiqish” uchun ba’zida mutaxassisning yordami kerak bo’ladi.
Ma’lum bo’lishicha, muammolarni hal qilishning bu usuli o’z-o’zidan boshi berk ko’chadir, u hech qanday natijaga olib kelmaydi, ehtimol depressiyadan tashqari.
Buning teskari yo’li – bu harakat – natijalarga e’tibor qaratish. Bunday holda, kuchlar behuda ketmaydi. Bu erda yaxshi rag’bat oldingi g’alabalarning xotiralari, hatto kichiklari bo’lishi mumkin. Bu sizga kuch beradi va yangi g’alaba qozonishingizga yordam beradi.