Izzattillo Islomov
“So’nggi paytlarda men bu hodisaga tez-tez duch keldim: odamlar borligi uchun shunchaki kechirim so’rashadi. “Kamyonimni stol ustiga qo‘yganim uchun uzr! Vaqtingizni behuda sarflaganim uchun uzr! Shovqin qilganim uchun uzr. Joy egallaganim uchun uzr. Kechirasiz!” – deydi psixoterapevt Karen Leuthen.
Ba’zi erkaklar tez-tez kechirim so’rashga odatlangan. Va ayollar! Ko’pchilik buni cheksiz qiladi, go’yo ular o’zlariga mavjud bo’lish huquqini bermaydilar.
“Men har doim uzr so’rash odatiga ega bo’lgan har bir kishi bilan ochiq bo’lishni xohlayman: o’z joyingizni egallashdan qo’rqmang”, deydi Karen Leuthen. Ba’zilarimiz doimo kamroq joy egallashimiz, “qisqarishimiz” va kamroq sezilishimiz kerak degan fikrlarga egamiz. Ushbu ichki monolog ko’pincha kuniga 24 soat, haftada 7 kun davom etadi.
“Bunday gaplar mutlaqo yolg’on, lekin ular doimo boshimizda takrorlanib turgani uchun ular bizga haqiqatdek tuyuladi. Bunday g’oyalar qayerdan keladi? Odatda manbani oila, din, madaniyatdan topish kerak”, – deya tushuntiradi Leyten. Biz bu fikrlarga qarshi kurashishimiz kerak, bu bizning aybimiz emas. Go’yo ular chaqirilmagan holda paydo bo’lib, bizning boshimizda yashashga qaror qilishdi.
Behruzbek Hamidov
