Psixosintez

TARIX

1926. Rimda psixiatr Roberto Assagioli (1888 – 1974) Psixosintez institutiga asos solgan. Ikkinchi jahon urushidan keyin institut Florensiyada ish boshladi, AQShda esa psixosintez assotsiatsiyasi paydo bo’ldi.

Psixosintezning yaratuvchisi Freyd g’oyalaridan ilhomlangan, ammo ulardan to’liq qoniqmagan. U psixoanalizning barcha yutuqlarini bir-biriga bog’lashni va insonning ijodiy salohiyatini va tadqiqot sohasidagi transsendensiyasini o’z ichiga olmoqchi edi. Psixosintez – bu psixologiyadagi o’ziga xos yondashuv bo’lib, u inson shaxsiyatining o’ziga xos modelini va uning dunyodagi o’rni haqidagi g’oyani taklif qiladi.

TA’RIF

Psixosintez – transpersonal psixologiyaning yo’nalishlaridan biri bo’lib, u inson shaxsiyati chegaralaridan tashqarida ruhiy voqelikning mavjudligidan kelib chiqadi. Psixosintez oddiy “men” dan tashqari bizni rivojlanish yo’lidan olib boradigan yuqori “men” bor degan fikrga asoslanadi. Psixosintez insonga o’zining yuqori “men”i bilan aloqa o’rnatishga yordam berish va shu bilan shaxsiyatning barcha qismlari to’planib, “sintezlanadigan” aqliy markazni yaratishga qaratilgan.

HARAKAT TAMOYILI

Psixosintez – bu shaxsiy rivojlanish amaliyotidir. Mashqlar va introspektsiya yordamida mijoz birinchi navbatda o’zining turli subpersonalliklari – ya’ni har birining o’z xohish-istaklari, fikrlari va motivatsiyasiga ega bo’lgan psixologik shakllanishlar bilan tanishadi. Odatda, odam o’zini o’zi sezmagan holda, o’zining shaxsiy xususiyatlaridan biri bilan tanishtiradi: “Men ochman” yoki “Men jahldorman”.

Mijoz o’zini hozirgi tajribasidan ajratishni o’rganadi: “Men ochlikni his qilyapman”, “G’azab meni egallashga harakat qilmoqda”. U subpersonalliklardan xabardor bo’lishni boshlaydi va ular bilan ajralib turadi, ularni nazorat qilish va ular o’rtasidagi qarama-qarshiliklarni hal qilish imkoniyatiga ega bo’ladi. Keyin u qanday inson bo’lishni xohlashini hal qiladi va etishmayotgan fazilatlarni rivojlantiradi. Yakuniy maqsad – barqaror tuzilishga ega bo’lgan yaxlit shaxsni yaratish.