Ommabop e’tiqoddan farqli o’laroq, mehribonlik va saxiylik bizning tabiiy moyilligimizdir, deb tushuntiradi psixolog va ijobiy psixologiya mutaxassisi Ilios Kotsu. Yurishni zo’rg’a o’rgangan bola yordamga muhtoj odamning oldiga yuguradi. Biz berganimizda, biz kimga bergan bo’lsak, xuddi shunday qoniqishni his qilamiz.

Bundan tashqari, saxiylik yuqumli va ijobiy fikrlarni keltirib chiqaradi. Farzandlarimizga shunday munosabatda bo’lsak, biz ularga o’z namunamizdan o’rganish orqali har kungi altruizmni rivojlantirish va saqlashga imkon beramiz.

Bunday harakatlarni kuzatar ekanmiz, biz shukrona his qilamiz va ko’tarinki kayfiyatni his qilamiz – go’yo nimadir bizni yerdan ko’tarayotgandek. Saxiylik bizni boshqa odamlar, dunyo va insoniyat bilan bog’laydi va shuning uchun bizning birlik va barcha tirik mavjudotlarga tegishli bo’lish tuyg’usini kuchaytiradi.

MASHQ QILISH

Mehribonlik turli yo’llar bilan ifodalanishi va juda oddiy narsalarda namoyon bo’lishi mumkin: hovlidagi qo’shniga yoki jamoat transportida qarama-qarshi ayolga tabassum qilish, kimgadir xaridlarini olib borishga yordam berish, iltifot aytish, ko’chada axlat yig’ish, eshik …

Bundan tashqari, bu o’zimizni juda yaxshi his qilmagan kunlarda qayg’uli fikrlardan voz kechish va o’ylash uchun ajoyib antidotdir.

Bunday paytlarda, qanchalik paradoksal bo’lib tuyulmasin, o’zingizdan so’rang: “Meni nima xursand qiladi va nima bilan bo’lishish mumkin?”, “O’zim olishni xohlagan narsani qanday berishim mumkin?”, “Oddiy kundalik harakatlar nima? Ular menga hech narsaga arzimaydi, ular atrofimdagilarning kundalik hayotini yorqinroq qila oladimi?

SHAXSIY TAJRIBA

Ninel, 46 yosh, musiqa prodyuseri

Menda ko’pincha boshqalar mendan ko’ra omadliroq degan taassurot paydo bo’lardi. Men ko’pincha kamsitilgan yoki adolatsiz munosabatda bo’lganimni his qilaman. Ushbu mashq men uchun nima muhimligi haqida o’ylashimga imkon berdi. Menga kerak bo’lgan narsani boshqalarga bera olish hamma narsani o’zgartirdi.

Men katta o’g’limga e’tibor berishga qaror qildim, u bilan muloqot qilish men uchun qiyin edi. Va shu bilan birga, avvalgidek, undan hech qanday qaytish kutmagan edim. Mo”jiza sodir bo’lmadi, lekin mo”jizaviy tarzda o’zimni juda yaxshi his qildim.

Hech qanday umidsizlik menga uning muammolariga chinakam e’tiborli va sezgir bo’lishga imkon berdi. Uzoq vaqtdan beri birinchi marta biz bir oila ekanligimizni his qildim.