TURLI XIL EHTIYOJLAR

“U boshqa odamga aylandi!” – deydi bir do’sti, u bilan qo’shma biznes boshlagan boshqasi haqida. “Men bu so’zlarni do’stlikdan hafsalasi pir bo’lgan mijozlardan tez-tez eshitaman”, deb davom etadi Iskra Shestakova. Gap shundaki, bizning boshqa odamni idrok etishimiz u bilan birga nima qilishimiz bilan bevosita bog’liq.

“Ish aniqlik, tirishqoqlik, mas’uliyat, vazifani qo’yish va bajarish qobiliyatini talab qiladi”, deb tushuntiradi Iskra Shestakova. “Do’stlikda biz, birinchi navbatda, hissiy ehtiyojlarimizni qondiramiz va do’stda biz qarashlarimiz va istaklarimiz o’xshashligini, tushunish va sezgirlikni qadrlaymiz.”

Bundan tashqari, do’stlik har doim “maxsus munosabatlar” dir: biz o’zimizni tanlangan his qilamiz, do’stimiz uchun biz noyob va almashtirib bo’lmaydiganmiz, xuddi u biz uchun. Do’stlik – bu bir-birini to’liq va so’zsiz qabul qilishdir. Ammo endi munosabatlar ish kontekstiga o’tadi – va biz boshqasining xarakterini yangi nuqtai nazardan ko’ramiz.

Shirin beparvolikmi? Endi bu ishga zarar etkazishi mumkin bo’lgan beparvolik kabi ko’rinadi. G’ayrat va qat’iyatlilikmi? Ular endi yelkalarini qisib qo’ymaydigan odamga nisbatan haddan tashqari talab va qattiqqo’llikka aylandi: “Meni tinch qo’ying!”

“ATROF-MUHITIMIZNI O’ZIMIZ YARATDIK”

Maksim, 47 yosh, psixolog

“Yoshligimda shunday tendentsiya bor edi – stolda chiroyli so’zlar, bir shisha sharob ustidagi aql. 30-yillardagi paradlarda bo’lgani kabi charades davri va gimnastika figuralari davri ham bor edi… Har doim hazil, jasorat, o’z-o’zidan: biz kamdan-kam narsaga tayyorlanardik. Bir kuni deyarli butun kompaniya Polshaga katta ziyoratga bordi. Biz bayroq tikdik. Ba’zan esa o‘zimiz bilan olib kelgan qo‘shiqlarni hamon olib chiqib, kuylaymiz.

Biz juda yaqin munosabatda edik, biz o’zimiz uchun yaratgan muhitda o’sganmiz. Sevgi, intriga, intellektual suhbatlar… Uchrashuvlarimiz doimo birgalikdagi faoliyat edi: biz nimanidir ixtiro qildik, o’ynadik, raqsga tushdik, aldadik.

Endi ular ba’zan hali ham qiziqarli, ba’zan esa ancha sust. Lekin biz aloqani saqlab qolishga harakat qilamiz. Biz birga o’zimizni yaxshi his qilyapmiz, bizda shunday qulay va tanish muhit bor. Va hayratlanarli darajada yaqinlik, garchi biz bir-birimizni kamdan-kam ko’rsak ham. Biz uchrashamiz va quchoqlash, o’pish, yonma-yon o’tirish, o’zimizga xos narsa haqida gapirishni xohlaymiz. Balki bu yoshdir?

Biz kamdan-kam janjal qilamiz, bir-birimizga hech narsani isbotlashimiz shart emas. Agar kulishingiz mumkin bo’lsa, bu ajoyib. Bu, odatda, bizning do’stimiz Kesha, o’ziga xos hazil tuyg’usiga ega odam kelganida sodir bo’ladi. U “Kesha lit” deb nomlanadi…

Men har doim zavq bilan eslayman, bir yoz tongida: soat beshda, quyosh chiqmoqda, biz qayerdandir qaytib kelyapmiz, shox chalib, suv purkamoqda. Juda romantik. Hammasi oldinda, biz birgamiz”.