Sadoqatni qanday tushunamiz?

Bir odam bilan butun umr kechirish mumkinmi? Jinsiy impulsni “sodiqlikka qarshi jinoyat” deb hisoblash kerakmi? Bitta doimiy er-xotinning ichida shaxs sifatida uyg’un rivojlanishi mumkinmi va biz sevikli odam tirik qolish uchun his-tuyg’ularga, tajribalarga, ehtiroslarga muhtoj ekanligiga rozi bo’lmaslik kerakmi?

O’zimizni o’ylagan vaqtimiz bizga yangi savollarni tug’diradi. Va ko’pchilik o’ziga bo’lgan muhabbat va boshqasiga bo’lgan muhabbat o’rtasidagi (ta’kidlangan) ziddiyatni hal qilishda qiynaladi. Bizning “men”imiz biz uchun tobora qadrli bo’lib bormoqda: kimdir uchun bu xudbinlik bilan sinonim bo’lishi mumkin, ammo boshqalar uchun bu shaxsiy erkinlik bilan sinonimdir. Bir narsa aniq: bugun, har qachongidan ham ko’proq, har birimiz o’z intim hayotimizni boshqarishda erkinmiz. “Hamma narsani bir vaqtning o’zida” olishni xohlaydigan ko’pchilik, majburiyatlarsiz sevishni xohlaydi va sadoqatni sevgining ajralmas qismi deb hisoblamaydi.