Behruzbek Hamidov
Ko’pchilik his-tuyg’ularimiz borlig’imizning salbiy tomonlarini aks ettirishida qanday ma’noni topish mumkin? Axir, negadir tabiiy tanlanish ularni evolyutsiya davomida saqlab qoldi? Bu ularning o’z maqsadi borligini anglatmaydimi? Ulardan qochishga arziydimi?Ularni foydali, garchi ko’pincha yoqimsiz bo’lsa ham, hayotning bir qismi sifatida qabul qilish yaxshiroq emasmi?
Ha. Ha shunaqa. Ammo ko’pchiligimiz salbiy his-tuyg’ularni qabul qilishni va ular bilan yashashni o’rganishga tayyor emasmiz. Kimdir ulardan qochish va ularni yashirish uchun qo’lidan kelganicha harakat qilmoqda. Boshqalar, aksincha, bu his-tuyg’ularga sho’ng’ishadi.
Ba’zan biz qiyin vaziyatlarni va qiyin his-tuyg’ularni kinizm, istehzo yoki qora hazil bilan engishga harakat qilamiz, hech narsaga jiddiy qarashdan bosh tortamiz. Ammo Nitsshe hazil hissiyotlar uchun epitafiya ekanligini ham ta’kidladi. Kimdir “hamma narsani unutish” tamoyiliga ko’ra, o’z his-tuyg’ularini shunchaki e’tiborsiz qoldiradi. Xo’sh, nima bo’ladi, agar …
…BIZ SALBIY HIS-TUYG’ULARNI BOSTIRAMIZ
Ushbu strategiyaga ayollarga qaraganda erkaklar ko’proq amal qilishadi. Bunday turdagi odamlar salbiy his-tuyg’ularni “derazadan tashqarida” qoldiradilar va xuddi shunday narsalarni boshdan kechirmagandek yashaydilar.
Ular bu his-tuyg’ularni chetga surib qo’yishadi, chunki ular ularni bezovta qiladi yoki bezovta qiladi yoki juda yorqin va quvnoq bo’lmaslik, ularning fikricha, zaiflik belgisidir.
Misol uchun, agar bunday kishi o’z ishidan nafratlansa, u o’z-o’ziga “Xo’sh, hech bo’lmaganda ishim bor” deb o’z his-tuyg’ularini oqilona qiladi. Agar u nikohida baxtsiz bo’lsa, o’zini unutish uchun u qandaydir murakkab loyihaga boshi bilan sho’ng’iydi. Agar u o’zini unutib, o’zini boshqalarga g’amxo’rlik qilishga topshirsa, u takrorlaydi: “Hech narsa, mening vaqtim keladi!”
Izzattillo Islomov
