Behruzbek Hamidov
Bu nimaga o’xshaydi? Misol uchun, siz yarim tunda do’stingiz bilan Skype-da gaplashasiz, chunki bu uning uchun qulayroqdir. Yoki o’tirishi bilan odatdagidek mashinangizda yonib turadigan hamkasbingizga ko’taring.
Eringiz bilan ta’tilda siz yomg’ir yog’adigan joyga borasiz va baliq ovlash ajoyib. Ular sizga tikan yasaganda yoki sizning o’lchamingiz haqida hazillashganda, chegaralaringiz kesib o’tilayotganini hatto sezmaysiz.
Ba’zilarimiz aniq chegaralarni belgilashdan bosh tortamiz, chunki bu atrofimizdagilarni xafa qiladi deb o’ylaymiz.
Boshqalar esa ularni birovning hududining bir qismini qo’lga kiritadigan tarzda o’rnatadilar.
Ammo esda tutingki, sizning “men” ning har qanday hujumdan himoyalanishi kerak bo’lgan qismi, faqat sizga tegishli bo’lgan narsa bor. Sizning hissiy sog’ligingiz, nimaga ishonasiz, boshqalarga tegishiga yo’l qo’ymaysiz.
Bu chegaralar nima va ular nima uchun kerak? Ular oddiygina “mening biznesim” – “sizning biznesingiz” so’zlari bilan ta’riflanadi. Chegaralarni belgilash orqali biz birinchi navbatda o’zimizga nisbatan qanday xatti-harakatlar biz uchun oqilona va xavfsiz bo’lishini va bizni shaxs sifatida yo’q qilmasligini o’zimiz hal qilamiz.
Ular kimnidir biror narsa qilishga majburlash uchun yaratilgan emas. Biz ularni o’zimiz uchun belgilab qo’ydik va shu bilan biz o’z taqdirimiz uchun javobgar ekanligimizni ko’rsatamiz, bizga nisbatan nima qilish maqbul va nima qilish mumkin emas. Lekin buning uchun biz kimligimizni va bizning haqiqiy “men”imiz nima ekanligini aniq bilishimiz kerak.
Biz qaerda tugashimizni, ikkinchisi esa boshlanishini tushunamiz. Va biz o’zimiz va faqat o’zimiz uchun javobgarmiz. Bu erda har qanday sog’lom shaxs boshlanadi.
O’zining shaxsiy chegaralarini aniq biladigan va ularni boshqalar uchun aniq belgilab qo’ygan odamni manipulyatsiya qilish deyarli mumkin emas.
Izzattillo Islomov
