iz 20-asrdagi Rossiya tarixiga bir necha bor yovuz ruhlar nigohi bilan qaradik, eng mashhur misol – Bulgakov romanidagi Voland va uning sheriklari. Lekin mavzu, ehtimol, bitmas-tuganmas va Daniel Berger, qisqa hikoyalar to’plami muallifi“Yovuz ruhlar va boshqalar haqida”(AST nashriyoti), o’ziga xos yondashuv va uslubni topdi. Biroq u hikoyadan hikoyaga o‘zgarib turadi: masal o‘rnini latif hikoya egallagan, “G‘oznak xazinasi”da esa hikoyaning syujetiga to‘g‘ri keladigan, bayon qilish uslubi sharqona ertakni eslatadi…

Muallif shakllar bilan, shuningdek, fantastik obrazlar bilan, iste’dod va zavq bilan o’ynaydi. Biroq, o’zingiz baho bering: nashriyotchilarning ruxsati bilan biz Daniel Bergerning hikoyalaridan birini nashr etamiz.

VOZDVIZHENKADA, TOMNING TAGIDAMayli, inglizlar igna uchiga qancha farishta sig’ishi mumkinligi haqida bahslashsin – keling, ularni qoldiraylik, Xudo ularni saqlasin! Ular hech qachon haqiqiy farishtani ko’rmaganlar. Haqiqiy farishta u erda yolg’iz o’zi sig’maydi. Va agar uning biron bir narsasi bo’lsa – hech bo’lmaganda qishki paltosi bo’lgan chamadon va qozondagi ficus – qulaylik uchun unga butun deraza tokchasi kerak bo’ladi.

Farishta uzoq vaqt oldin, konservatoriya Vozdvizhenkada joylashganidan beri deraza tokchasiga joylashdi. Sentyabr issiq edi, ochiq derazalardan yo moda Verdi yoki yarim unutilgan Kavalyeri osmonga otildi. Tramvayni tortayotgan otlar bunga o‘rganmagan holda, yer tishlarini ko‘rsatib, titrab-qaqshab qo‘ydilar. Oldindan bir farishta uchib o’tdi va asirdagi yahudiylarning xoriga jalb qilinib, deraza tokchasiga o’tirdi. Ha, u erda qoldi. Unga bu yerdagi muhit juda yoqdi – musiqachilar mehribon va quvnoq odamlar.

Post Views: 86 781