12 yoshimda men juda katta bo’lib qolgandek edim. 22 yoshimda, ajrashganimdan keyin men keskin qaridim. 27 yoshimda men o’rta yoshdagi inqirozni chuqur boshdan kechirdim. Keyin, 30 yoshimda, o‘zimni juda yosh va tajribasiz deb hisoblab, men necha yoshda bo‘lganimni aytgan bir beadab odam javoban g‘o‘ldiradi: “To‘g‘rimi? Sizni qirqdan oshgan deb o’ylagandim…” Hozir 35 yoshda o’zimni yoshroq his qilyapman, ehtimol 16 yoshli qizimni muntazam ravishda singlim bilan adashtirishadi. Otam hayot, kuch, rejalar va umidlarga to’la. Va ba’zida men u bilan bu haqda hazillashaman, chunki uning qiziqishlari 30 yoshli erkakka ko’proq mos keladi: dadam hozir mendan yoshroq!

Qizig’i shundaki, biz o’zimizni necha yoshda his qilyapmiz, bizning xronologik (pasport) yoshimizdan, biologik (tanamizning yoshi), ijtimoiy (yutuqlarimiz yoshi) sezilarli darajada farq qilishi mumkin … Nima uchun bu sodir bo’ladi?