Zamonaviy avlod doimiy o’zgarishlar sharoitida yashaydi. Yangi texnologiyalar yaratilmoqda, hayot sur’ati tezlashmoqda, dunyo o’zgarmoqda va unga moslashish oson emas. Bobo-buvilarimiz hayotni o‘ylamay ko‘p mehnat qildilar, onaxonlarimiz, ota-bobolarimiz bilim olib, 30-40 yil bir joyda mehnat qilishdi. Biz boshqachamiz.

Har 3-5 yilda ish joyini o’zgartirish va o’zingizni turli mutaxassisliklar bo’yicha sinab ko’rish odatiy holga aylandi. Nega? Oldingi avlodlar duch kelgan muammolar biznikidan farq qiladi:

• bobo va buvilar bolalarni asosiy narsalar bilan ta’minlash uchun ko’p mehnat qildilar: oziq-ovqat, boshpana, ta’lim;
• ota-onalar ertalabdan kechgacha yangi hayotga ko’prik qurish uchun ishladilar. Ularning tor sohada muvaffaqiyatga erishishlari uchun faqat ta’limning o’zi kifoya edi;
• Bizning avlodimizning vazifasi o’z-o’zini anglash va moslashishdir, biz o’zimizni takomillashtiramiz, doimiy o’zgarishlarga moslashamiz, biz biror narsa qila olmasligimiz bilan duch kelamiz, shuning uchun biz yangi narsalarni o’rganamiz.

Ma’no izlayotganlarga kerakli bilimga eng qisqa yo’lni bosib o’tadigan yo’lboshchilar kerak. Murabbiylar buni qilishadi, shuning uchun mutaxassislik tobora ko’proq talab va dolzarb bo’lib bormoqda.