noto’g’ri bo’linadi, chunki ular ob’ektlarning aniq sonini qanday aniqlashni hali bilishmaydi.
Laboratoriya mehmoni – uch yoshli qiz. Undan qo’g’irchoq bilan rangli stikerlarni almashish so’raladi, lekin u kichikroq qismini beradi. Psixologlar uchun bu xatti-harakatni oldindan aytish mumkin va yoshga to’g’ri keladi. Tajribani kuzatayotgan ota sarosimaga tushdi. U qizining qobiliyatlari kam baholanishi mumkinligidan xavotirlanib, tushuntirishga harakat qiladi: “Uyda u har doim biz bilan bo’lishishimiz kerakligini ta’kidlaydi! Ehtimol, u biroz sarosimaga tushib qolgandir.”
Rivojlanish psixologlari hamma narsa normal deb hisoblashadi. Ammo farzandining qanchalik g’amxo’r va saxovatli ekanligidan bir necha bor ta’sirlangan ota-onalar xavotirda: nega u o’zini boshqacha tutadi? Kim haq? Ko’p soatlarini qiziga bag’ishlagan va uning ichki dunyosini biladigan ota-onalarmi yoki standart protokolga amal qilgan va yosh shaxsning rivojlanish darajasi haqida xolis xulosalar chiqarishga intilayotgan psixologlarmi? Ikkalasi ham to’g’ri, lekin hamma narsa unchalik oddiy emas.