Izzattillo Islomov
Internet-robotlar qidiruv so’rovlari va demografik ko’rsatkichlar asosida “qirqdan oshgan” stereotipik ayolni yaratishga qodir, ammo tirik men hali ham ular uchun noyob va oldindan aytib bo’lmaydigan bo’lib qolmoqda. Rus tilida biz orzular kabi amalga oshgan yillar haqida gapiramiz: “5 … 30 … 60 … 80 … yoshga aylandi”.
Menga vaqt sinovidan o’tgan do’stlar yoqadi – men ularning yuzlarini yaxshi ko’raman. Yosh meni hech qachon qo’rqitmagan, aksincha, meni hayratda qoldirgan. Nega ko’pchilik o’z yoshidan uyaladi? Nega men uyalmayman? Men bolaman, men qizman va men voyaga etgan ayolman – bu hali ham bir xil menmi yoki uchta butunlay boshqa odammi?
Nega o’zimni ko’zgudagi aksimdan yoshroq yoki kattaroq his qilaman, lekin pasportimdagi raqamga hech qachon mos kelmaydi? Mening tashqi qiyofam mening etuk mohiyatimni o’zida mujassam etganmi yoki bu mening abadiy yoshlik ruhimni yashiradigan niqobmi?
Butun kunlar davomida eshak terisiga o‘xshagan qiz timsolini ko‘tarib, yoshlikka yopishib o‘tish umidim meni umuman xursand qilmaydi, lekin “xola”ga aylanishni ham xohlamayman. Bu ikki qutida o‘zimni tor va zerikkan his qilaman: yo sen yosh, go‘zal, muvaffaqiyatli va hamma seni o‘ziga tortadi, yoki sen ikkinchi qo‘lsan va sen hech kimga kerak emassan.
Mening hamkasbim, ajoyib bilimli, aqlli, zo’r notiq, ish uchrashuvida: “Yo’q, yo’q, men televizorda gapirish uchun juda qariman, menga qarash jirkanchdir”, dedi. U endigina 50 yoshga kirdi. Sizningcha, bu qarishni qabul qilishning oqilona usulimi?
Behruzbek Hamidov
