Behruzbek Hamidov
na va bola o’rtasidagi ko’rinmas aloqa ko’pincha bola uzoq vaqt ulg’ayganida ham buzilmaydi. Voyaga etgan farzandlaridan yuzlab kilometr uzoqda bo’lgan onalar kasal yoki muammoga duch kelganini his qilgan ko’plab holatlar tasvirlangan. Psixologlar empatiya va termoyadroviylik haqida gapirishadi. Tasavvufchilar ko’zlarini osmonga ko’taradilar. Ammo genetiklarning ham bu borada o’z fikri borga o’xshaydi.
Bir necha o’n yillar oldin biologlar yaqinda tug’ilgan bir nechta ayollarning qonida erkak DNK parchalarini topib hayratda qolishgan. Tadqiqotlar shuni ko’rsatdiki, bu homiladorlik paytida onaning tanasiga platsenta orqali kirgan homila embrion hujayralari. Ma’lum bo’lishicha, bu hodisa millionlab yillar davomida mavjud bo’lib, barcha platsenta sutemizuvchilar uchun umumiydir. U biroz qo’rqinchli “mikroximerizm” nomini oldi.
Mikroximerizm – bu ko’p hujayrali bir organizm hujayralarining jinsiy ko’payishni chetlab o’tib, boshqasiga ko’chishi. Mumkin: ona hujayralarining homila tanasiga ko’chishi, bachadondagi egizaklar o’rtasida hujayralar almashinuvi, oldingi homiladorlikdagi hujayralarning kichik bolaning tanasiga ko’chishi, transfüzyon natijasida mikroximerizm. Agar xomilalik hujayralar platsenta to’sig’ini kesib o’tib, onaning tanasida qolsa, biz embrion (yoki xomilalik) mikroximerizm haqida gapiramiz.
