Behruzbek Hamidov
Og’riq, ko’p og’riq, qorong’ulik, keyin kuchli itarish – va yorug’lik shunchalik yorqinki, u sizni ko’zingizni yumadi. Yangi tug’ilgan chaqaloq yig’layapti. Issiq, shinam uydan noma’lum kuch uni noma’lum tomonga itarib yubordi. Ammo onasining ko’kragiga tushib, u tinchlanadi: u darhol ovqat, issiqlik va himoya oldi. Demak, taom uning ongida – har birimizning ongida! – bir marta va abadiy sevgi bilan bog’langan.
O’ZARO MUNOSABATLARDAGI ISHTAHA
40 yoshli Natalya o’sha juda kuchli tuyg’uni yana bir bor qanday boshdan kechirganini aytadi: “Men buni darhol angladim: sevib qolganimda ovqat eyishni istamayman. Umuman. Men ovqatga to’g’ridan-to’g’ri qaray olmayman. Men buni oshqozonim bilan bir narsa deb o’ylardim, shuning uchun men gastroenterologga yugurdim. Va endi tushundimki, sevgi yana sodir bo’ldi.” Ammo “tushirish” davri, Natalyaning tan olishicha, uzoq davom etmaydi – munosabatlar “biz birga yashashni boshladik” bosqichiga o’tguncha. Bu vaqtda ishtaha qaytadi. Ammo his-tuyg’ular, aksincha, o’tib keta boshlaydi, go’yo ular ertalab va kechqurun kartoshka va kotletlar bilan birgalikda qahva bilan almashtiriladi.
“Natalya sherigiga ega bo’lgach, zerikishni boshlaydi”, deydi psixoterapevt Marina Novikova-Grund. “U endi hayvonni quvib, ovqatlanish va uxlashni unutadigan beparvo ovchi emas, balki o’choq qo’riqchisi va bu rol uning didiga mos kelmasligi aniq.” Agar ov Natalyaga quvonch keltirsa va bu quvonch uni borschdan ko’ra yomonroq qondirmasa, sherigi bilan qo’shma oqshomlar ohangdorlikni keltirib chiqaradi. U esnamaslik uchun ovqatlanadi va uning e’tiborini boshqa narsa, yangi qiziqarli o’lja jalb qilmaguncha ovqatlanadi.
