Behruzbek Hamidov
“Biz o’g’limizning paydo bo’lishini intiqlik bilan kutgan edik, – deb eslaydi 32 yoshli Nikita, – va birinchi oylarda hammasi yaxshi edi. Biz navbatma-navbat bolaga g’amxo’rlik qildik, men ham uni ovqatlantirishni va cho’milishni yaxshi ko’rardim. Ammo keyin meni chetga surib qo’yishayotganini his qila boshladim. Xotinim faqat o‘g‘limizni o‘ylantirardi, qandaydir tarzda aralashmoqchi bo‘lganimda ranjidi va asta-sekin mendan butunlay yuz o‘girib ketdi. Munosabatlar tezda yomonlasha boshladi va o’g’lim ikki yoshga to’lmasdan ham, men birinchi marta xotinimni aldadim, keyin esa oilani butunlay tark etdim.
Bolalar nikohni muhrlaydilarmi?
Bolaning tug’ilishi er-xotin munosabatlarini mustahkamlaydimi yoki aksincha, uni zaiflashtiradimi, qanday bilasiz? “Hammasi ongli va ongsiz sabablar ikkalasini bir-biriga bog’laganiga bog’liq”, deydi psixoanalitik Iv Prijan. – Sevishning ikkita tarkibiy qismi bor: narsisistik – biz xuddi ko’zguda bo’lgani kabi, o’zimizni boshqasida ko’rganimizda (va bu bizni quvontiradi) va ob’ektivroq, buning natijasida biz yonimizda yashovchi haqiqiy odamga samimiy qiziqishni his qilamiz. Er-xotinning kelajagi va unda bolaning egallagan o‘rni bu ikki jihat qanchalik mutanosib bo‘lishiga bog‘liq”.
