Behruzbek Hamidov
Tug’ilgandan boshlab biz barcha tirik mavjudotlar uchun asosiy bo’lgan bitta pozitsiyani bilamiz: bu bizning tajribalarimiz va tajribalarimiz bilan birlashadi. Chaqaloq – bu to’liq tajriba; unda bir tomchi ham aks ettirilmaydi, u nima, qanday va nima uchun qilayotgani haqida o’ylamaydi. Rag’batlantirish – va darhol reaktsiya, pauzasiz, tanlovsiz. Hamma narsa avtomatik, milliardlab yillar evolyutsiya bizga taqdim etgan. Ya’ni, birinchi pozitsiya hissiy-reaktiv, tajribaga asoslangan, o’ziga xos va individualdir. Bu hissiy jihatdan “men” ni boshdan kechirishning bir turi. Vaqt o’tishi bilan, hissiy “men” boshqa odamlarning munosabati bilan to’ldiriladi, bu bizning tanamizga va xususan ongga, dunyo qanday ishlashini va biror narsa sodir bo’lganda unga qanday munosabatda bo’lishni belgilaydi. Shu nuqtadan kelib chiqadigan asosiy savol: “Men nimani his qilyapman?”SINOVLARNI TOPSHIRING
Hayotga nisbatan ikkinchi pozitsiya hamma odamlarda emas, balki ancha keyinroq namoyon bo’ladi. Bu oqilona pozitsiya, ya’ni bir lahzalik impulslar yoki odatiy naqshlar asosida emas, balki ma’lumotlarni tahlil qilish va yangi ma’lumotlarni olish asosida harakat qilish qobiliyatidir. Bu erda hayotga munosabat reaktiv emas, balki analitikdir. Ushbu pozitsiyaga asoslanib, inson o’z xatti-harakatining oqilona tasavvurini yaratadi, o’ziga va boshqalarga sodir bo’layotgan voqealarning sabab-oqibat munosabatlarini tushuntiradi. Hech qanday “menga g’alati narsa bo’ldi!”, faqat “bu narsa sodir bo’ldi va bu falon oqibatlarga olib keldi”. Asosiy savol: “Men nima deb o’ylayman?”
