Behruzbek Hamidov
Bir paytlar maktab inshosida ushbu mashhur mavzuni o’rganar ekanmiz, biz xiyonatga yo’l qo’yib bo’lmasligi va sevganlarimizni – buvini, onani, do’stlarni, sevishganlarni qo’llab-quvvatlash, himoya qilish, himoya qilish qanchalik muhimligi haqida yozgan edik.
“Va bu erda biz chiziq chizishimiz kerak”, – deb ogohlantiradi oilaviy psixoterapevt Inna Xamitova. – Biz hayvonlar haqida emas, balki bizsiz qila olmaydigan bolalar va keksa ota-onalar haqida emas, balki mustaqil kattalarning munosabatlari haqida gapirganda, bu go’zal ibora zararli afsonaga aylanadi. Chunki bu bizning shaxsiy mas’uliyatimiz chegaralarini o’zgartiradi va o’zaro bog’liq munosabatlarni qonuniylashtiradi, chunki negadir sheriklardan biri alkogolizm, giyohvandlik, boshqasining muammolari va muvaffaqiyatsizliklari uchun javobgar bo’lishi kerak. Do’stlar yoki sevishganlarning hissiy etukligini oqlaydi, o’zlariga tayanishga, qaror qabul qilishga qodir emas, ularning ahvoli boshqa odamning fikri va kayfiyatiga bog’liq. Bunday kattalar esa biz o‘ylagandan ham ko‘p».
Xo’sh, biz o’zimizni “o’rgatish” va bo’ysunish kerakligini qanday tushunishimiz kerak? Hamkorlikdagi “obligatsiyalar yaratish” o’zaro ishonch zonasini, ochiq bo’lish va zaifligingizni ko’rsatish qo’rqinchli bo’lmagan qabul qilishning xavfsiz maydonini qurishdan boshqa narsa emas.
