Behruzbek Hamidov
Agar ular ma’lum hissiy ehtiyojlarni qondirsa, biz ularga bog’lanib qolamiz. Misol uchun, bizga yaxta sotib olish bizni muhimroq, ahamiyatliroq qiladi va yangi avtomobil yoki zamonaviy gadjet sotib olish bizni yanada mashhur qiladi. Biz aqlan qimmat narsa sotib olishni o’z yutuqlarimiz bilan tenglashtiramiz. Arzon narsalarga kelsak, ular bizda ma’lum xotiralarni uyg’otishi mumkin – masalan, o’yinchoqni o’z-o’zidan sotib olish bizni bolaligimizga qaytaradi.
Va umuman olganda, o’zingizni barcha mavjud usullar bilan baxtli qilishga urinishning hech qanday yomon joyi yo’q (albatta, qonuniy va boshqalarga zarar bermaslik), lekin uzoq muddatda narsalarni yig’ish va bog’lash bunga hissa qo’shmaydi. Agar bu to’g’ri bo’lsa, uylari hashamatli narsalar bilan to’ldirilgan millionerlarning ruhiy salomatligi har doim ajoyib bo’lar edi. Biroq, biz hammamiz bilamizki, bu ishdan uzoqdir. Biz “oltinga chanqoq” bo’lganimizda, biz xazinani qo’riqlayotgan afsonaviy ajdahoga aylanamiz va bu afsonada baxt va ruhiy farovonlikdan asar ham yo’q.
Ha, narsalar qimmatli bo’lishi mumkin, zavq va amaliy foyda keltirishi mumkin, lekin ular bizga juda ehtiros bilan xohlagan narsani bermaydi. Agar biz baxtli bo’lishni xohlasak, tashqi fazilatlarga tayanmasdan, bu tuyg’uni ichimizda rivojlantirishni o’rganishimiz kerak. Bolalikdan ayiqcha bizni o’sha beparvolik holatiga qaytarishi mumkin, ammo uzoq vaqt emas va har qanday xarid, hatto eng qimmati ham tashvishdan xalos bo’lolmaydi. Har safar xarid qilish yoki o’zimiz ega bo’lgan narsalar o’zimizni yaxshi his qilishiga umid qilganimizda, biz baxtli bo’lishning boshqa, sog’lom va samaraliroq usullarini e’tiborsiz qoldiramiz.
