Barkamollikka erishganlar

Bu dunyo biznikidir. Biz tengdoshlar orasida birinchi bo’lib, uni xohlagan joyimizga aylantiramiz. Endi biz bu dunyoning yangi xudolarimiz va itoatkorlik bilan bizning oyoqlarimiz ostida yotadi. Birinchisi – ishimiz, kuchimiz va mahoratimiz, yutuqlarimiz va g’alabalarimizda biz ushbu g’ururli nomni aqlimiz, iroda va g’alaba qozonish istagi bilan qo’lga kiritdik. Bu bizning tabiatimiz. Eng yaxshi ayollar va mashinalar, klublar va mehmonxonalar, bizning ishimiz uchun eng yaxshi jihozlar – bundan ham ko’proq narsalarga erishish uchun hamma narsa biz uchun. Bizning biznesimizdagi eng yuqori darajadagi mukammallikka erishganimizdan, biz bu huquqni ota-bobolarimizdan meros sifatida olmadik, osmondan iltimos qilmadik va kazinoda g’alaba qozonmadik – biz buni olomonning fikri yoki maslahatisiz o’zimiz oldik. va endi bu abadiy biznikidir. Bu qiyin edi, ammo biz muvaffaqiyatga erishdik va g’alaba qozondik.

Har kimning ko’z o’ngida bo’lish, buyruq berish va buyruq berish, rag’batlantirish, mukofotlash va jazolash, so’z va misol bilan rag’batlantirish, boshqalar teng keladigan qadriyatlarni, ramzlar va ma’nolarni yaratish huquqi. Oltin zarb qilingan qalam yoki tugmachani bosish bilan biz eng qudratli moliyaviy va odamiy oqimlar oqimini yo’naltiramiz, urush e’lon qilamiz va tinchlik o’rnatamiz, ilm-fan, madaniyat va iqtisodiyotning kelgusi yillarda rivojlanish yo’nalishlarini aniqlaymiz. . Biz uylar va fabrikalar quramiz, ish bilan ta’minlaymiz, pastki qavatdagilarning cho’ntaklarini ish haqi bilan, uylarni iliqlik va nur bilan, hayotni maqsad va ma’no bilan to’ldiramiz. Yoki, ularning tushunchalaridan cheksiz uzoq bo’lgan sabablarga ko’ra biz hamma narsadan mahrum bo’lamiz. Biz qarorlarimizni tushuntirmaymiz – biz ularni qabul qilamiz va ularni bajarishga majbur qilamiz, harakatlarimiz uchun bahona qilmaymiz – lekin biz ularni bajaramiz!

Qolganlari, orqada qolganlar, quvonch, ishonch va umid bilan bizni ta’qib qilishda, o’zlarini orzu-havaslarga berib, g’iybat va g’iybat va hayotimiz haqidagi mish-mishlar bilan g’iybat ustunidan zavqlanib, jurnal sahifalarida bizning ishonchli va baxtli yuzlarimiz haqida o’ylashadi. va gazetalar, televizor ekranlari va plakatlar. Aybdorlik va qo’rquv endi cho’qqilarni zabt etganlari bizga ma’lum emas. Zaifligimizdan emas, balki ortiqcha kuchimizdan biz kuchni baham ko’ramiz, vakolatni beramiz va vakolatlarni taqsimlaymiz. Mas’uliyat va erkinlikni quydagilarning yelkasiga yuklash orqali biz o’z kuchimizga bo’lgan huquqimizdan foydalanamiz. Va har qanday vaqtda, qo’lning bitta harakati bilan biz hazil bilan bergan yoki boshqalarning o’ynashiga imkon bergan narsalarning barchasini o’zimizga qaytaramiz. O’zlarini zavqlantirsinlar. Biz bilamiz: to’g’ri narsa siz nima olishingiz mumkin va ushlab turishga qodir bo’lasiz. Qolganlari suhbat va xayol .

Biz kim bo’lishga qaror qildik, o’zimizni nima qildik, biz kimmiz va boshqalar bizni ko’rishni xohlamaydilar – biz yutqazuvchilarning istaklariga befarqmiz, biz bu erda boshqalarning umidlari va xayollarini qondirish uchun emasmiz chunki o’z tabiatimiz va taqdirimizni anglash uchun! Barkamollikka intiling va unga erishish bizning taqdirimizdir! G’olib chiqing va jang qiling, xursand bo’ling, azob cheking, poydevorning yuqori qismiga chiqing va oldinga qadam qo’ying. Dunyo biz g’alaba qozonish uchun kelgan kurash maydonidir, biz asosiy rolni boshqaruvchi va ijrochi bo’lgan teatr, biz talaba bo’lgan universitet – va hozir o’qituvchilar! Biz baxtli va tepada osonmiz, shoshilmaymiz – ammo hamma joyda vaqtimiz bor. Buyuk bokschi Roy Jonsdan: – Nega siz raqiblaringiz oldida aniq ustunlikka ega bo’lib, jangni nokaut bilan tugatishga shoshilmaysiz? – deb so’rashganda, u javob berdi – Men jangda zavqlanaman!

Biz kuchning afzalligini bilamiz va bizda tashvishlanadigan hech narsa yo’q, biz o’zimizni yoki butun dunyoni kurash ekstazidan mahrum qilmaymiz – va yana g’alaba qozonamiz. Faqat yutqazganlar bir marta yutishni, million topishni, o’g’irlashni yoki pul ishlashni orzu qiladilar, so’ngra butun umr ilgarigi shon-shuhrat nurlari ostida yashab, foizlar bilan yashaydilar. Biz uchun qiziqish etarli emas – biz hamma narsani olamiz. Xayollarga berilib ketadiganlar hech narsaga erisha olmaydilar, ammo biz – harakat odamlari – o’zimizni tinimsiz engish, yangi maqsadlarga erishishdan quvonch olamiz.

Biz ko’p narsalarni boshdan kechirdik va hali oldinda yana ko’p narsalar bor. Biz to’xtamaymiz, qo’rqmaymiz va orqaga chekinmaymiz. Biz erkaklarmiz! Va biz bundan faxrlanamiz – tanamizga to’kilgan irodamiz, aqlimiz va kuchimiz – qahramonlar o’z mukofotlaridan uyaladigan zamonda va ayolning haqiqiy erkaklar yo’q bo’lib ketganiga qarab, uniseks, ta’sirchanlik va ochiqlik paytida gomoseksualizm hamma joyda ustunlik qiladi, qachonki Haqiqiy Ayollar o’rniga faqat ayollar va feministlar saqlanib qolindi.

Biz erkaklarmiz, Birinchidan, Oxirgi va Faqat! Va biz hech qanday kuch va istaklardan yoki o’tmishdan uyalmaymiz. Bizda dahshatli tushlar yo‘q. Muvaffaqiyatli, boy va kuchli, biz g’alaba qozondik va yutqazganlardan xafa emasmiz. Qiyin edi, lekin biz charchamadik. Biz guvohi bo’lgan voqealar, boshdan kechirgan joylarimiz va sarguzashtlarimiz – va kabusda bizni ta’qib qiluvchilar, pastda bo’lganlar, hayotni o’z qo’llariga olishga va taqdirning beqiyos yo’nalishini o’zgartirishga jur’at etmaganlar, tush ko’rmaydi. Ilgari biz yangi g’alabalar uchun kuch sarflaymiz. Yo’qotuvchilarni va zaiflarni abadiy pushaymonlikka, nevrozga, depressiyaga va psixoanalist tomonidan davolanishga olib keladigan xotiralar, ular uchun hatto pullari yo’q – ular bizni, Birinchi va Kuchli, faqat kuchli va kuchliroq qiladi.

Biz olovga va muzli suvga chidamli edik, bardoshli va o’tkir edik, biz bu dunyodan sariyog ‘orqali pichoq singari o’tib ketamiz, uning eng sirli va sirli joylariga kirib boramiz – bu erda oddiy odamlar uchun yo’l yo’q, bu erda g’ildiraklar va haydovchi kamarlar aylanadi, dunyoni harakatga keltirish … Kechasi, dam olish vaqti kelganida, biz eng go’zal va kirish imkoni bo’lmagan ayollarning tanalari, qalblari va ruhlariga xuddi shunday osonlikcha va ishonchli tarzda kirib boramiz. Biz o’zimiz uchun eng yaxshisini olamiz, ularni bir kecha xushbo’y hididan bahramand bo’lish uchun ularni chiroyli gullar singari yulqib tashlaymiz – keyin afsuslanmasdan va afsuslanmasdan ularni oyoqlarimiz ostiga tashlaymiz, ular qaytib kelgan chang va axloqsizlikka o’sdi. Ko’p yillar davomida nafratli ishdan charchagan yosh bokira onalarning, hech bo’lmaganda katta shaharga kelgan qizlari odamlarning oldiga borishi, haqiqiy muhabbat bilan uchrashishi va munosib ta’lim olishiga umid qilishlari bejizga emas. va hayotda o’z o’rnini egallash …

Ular uni egallab olishdi! Bizning tungi klublar va striptiz barlarda ularning yalang’och tanalari ustunlar va stullar atrofida musiqa chayqalar, oyoqlarida sirg’alib, aldanib, masxara qilishadi, so’ngra – ish kuni tugashi bilan ular biz bilan sauna va kvartiralarga yig’ilish uchun borishadi. , bu erda ular chinakam yoki arzon narxlarda sotib olingan mo”tadillik va ehtiros bizning qo’llarimizda, o’tkir tirnoqlari bilan keng bellarimizni qirib tashlaydilar. Ularning yoshi qisqa, yosh qizlar esa o’zlarining mehribon talaba muxlislari uchun etib bo’lmaydigan munosib zavqni berishga shoshilishmoqda. Bizda bo’lgan Birinchisi bilan bo’lgan yaqinlik xayollariga berilib, o’z navbatlarini kutib o’tsinlar … Biz bu erga o’zimiznikini olish va qayta-qayta olish uchun keldik.

Ularning qanchasi mag’rurlik bilan bo’yinlari va erishib bo’lmaydigan go’zalliklarning orqa tomonlarini to’g’rilab, bizning kuchimiz oldida bosh egdilar, qanchadan-qancha chiroyli va muloyim lablar, faqat bema’ni so’zlar va bo’sh suhbatlarga to’la, bizning baland ovozli ismlarimizni sevgi va umid bilan pichirladilar … va kinoyali kulgi , boshqalarni soxta va’dalar va nafrat so’zlari bilan sovg’a qilish – ular bizga qanchalik mehrli, ehtirosli va mehr bilan tegishgan – unutish zulmatiga qaytishidan oldin, yuzlab odamlar orasida xotira tubida adashib. Biz endi bilamizki, mukammallikning porloq cho’qqilari faqat biz uchun, Birinchisi, ikkinchisiga joy yo’q. Oldinga va yuqoriga, oldinga va yuqoriga!

Boshqalar, kuchsiz hasadda, kuchsiz hasadda o’zlarining ikki ming yillik hayotlarida o’lgan xudo sifatida ibodat qilib, bizning boshimizga la’nat va do’zax olovini chaqirishsin. O’zini najot topmagan odam unga o’xshagan ojizlarni qutqarishi dargumon. Biz olovda yondik va bir necha bor – va undan tirik va kuchli chiqdik, agar kerak bo’lsa, biz yana unga qadam tashlaymiz va qo’rqmaymiz. Biz olomonning la’nati, qoralanishi va tushunmovchiligi haqida qayg’urmaymiz, biz rahm-shafqat so’ramaymiz va bermaymiz.

Bizda zaifliklar, qo’rquvlar, muammolar bormi? Ha. Komil – unda nuqsoni yo’q, balki o’z ustida tinimsiz mehnat qilib, qiyinchiliklarni, muammolarni va to’siqlarni engib, yangi g’alabalarga erishadi. Faqat kuchli odamlar qo’rquv va zaif tomonlarini tan olishlari mumkin. Faqat u o’zi ustidan hokimiyatni qo’lga kiritgan boshqalarni boshqarishi mumkin. Bizda bu bor, biz bahona qilmaymiz, biz o’zimiz bu dunyoning sudyalari, qonun va qonunning manbai bo’lib, nima bo’lishini va nima bo’lmasligini, nima yaxshi va yomon ekanligini, shu jumladan boshqalar uchun birovning orqasida yashirinib, qanday qilib qaror qabul qilishdan qo’rqishini yoki qo’rqishini bilmayman.

Xo’sh, bizning orqamiz etarlicha keng! Biz hech qachon daxlsiz emasmiz – tomirlarimizda inson qoni oqadi va biz bir necha bor yaralanganmiz. Ko’rinadigan va yashirin izlar tanamizni va qalbimizni bezatadi. Biz ular bilan faxrlanamiz. Ko’pchilik ko’proq munosib raqiblardan qabul qilindi, biz ularni hurmat bilan eslaymiz. Oddiy odamni o’ldirishi mumkin bo’lgan boshqa yaralar dahshatli edi va yillar davomida davolandi. Biz omon qoldik, sog’lom va kuchli edik, ko’zimizda olov, qo’limizda va belda kuch bor, ishonchli qadam va har bir qadam bizni muqarrar ravishda maqsadga olib boradi.

Biz mehribon emasmiz, yovuz emasmiz va befarq emasmiz – tabiatning o’zi kabi samarali, tezkor va shafqatsiz – biz hayajonlanmasdan g’alaba qozonamiz, mukofot kutmasdan himoya qilamiz, g’azab va shafqatsizlik bilan yo’q qilamiz – shunchaki bu bizning mohiyatimiz! Hamma narsada birinchi bo’ling! Dunyoning butun og’irligini, uning taqdiri uchun barcha mas’uliyatni yuklash uchun etakchilik qilish. Bilamizki, ko’pchilik bizning ixtiyoriy taqdirimizdan dahshatga tushishadi, g’ururimizni anglamaydilar, kuchdan qo’rqishadi.

Ko’pincha, haqiqatan ham yaxshi, ammo zaif odamlar, chindan ham qiziqarli ayollar – vahima ichida, xuddi olovdan, bizni faqat teginish va ozgina tushunish, hatto bizning oyoqlarimiz ostida emaklashga loyiq bo’lmaganlarga yugurish. Haqiqiy olov yonadi – va uning issiqiga hamma ham bardosh bera olmaydi, biz buni bilamiz va qabul qilamiz. Keling, ularning zaifligini kechirishga ruxsat beraylik – bizda rahm-shafqat uchun etarli kuch bor. Faqat munosiblar qolsin, faqat qo’rqmasdan biz bilan bir qatorda bo’lishga qaror qilganlar.

Oldinda nima bor? Yangi g’alabalar, yutuqlar, ayollar, yutuqlar va yo’qotishlar keladi va o’tadi, shamol ularning izlari va ismlarini olib ketadi. Orzular ro’yobga chiqadi va keyin xotiralarga aylanadi, nihoyat xotira qudug’i tubida yo’q bo’lib ketadi. Vaqt, shafqatsiz qadimiy Kronos o’zining o’tkir o’roq bilan barcha keraksiz narsalarni, biz uchun qadrli bo’lgan, biz kurashgan, nimani sevganimiz va nimaga erishganimizdan keyin zarbani uzib qo’yadi. Yoshlik va kuch ketadi, bizga mehr bergan go’zallar bizdan keyin keladiganlarga o’z tanalarini beradilar, o’g’illar ulg’ayib, otalarining boyliklarini bo’sh karusda sarflaydilar, yosh qizlari esa qalblarini ingichka tanlanganlarga bag’ishlaydilar. . Yorqin o’yinchoqlar metallolomga aylanadi, qurilgan uy chiriydi, g’amxo’r qo’li bilan ekilgan daraxt chang va kulga aylanadi. Dunyo o’zgaradi va bizning bilimimiz va donoligimiz hech kimga kerak bo’lmagan keksa odamlarning qiziqishlari bo’lib chiqadi.

Yana bir to’lqin – va bizning tanamiz kesilgan dasta singari qulab tushadi, changga aylanib, o’t va gullarga aylanadi, yomg’ir va kamalak kosmosda eriydi. Bizning ismlarimiz unutiladi. Biz bilgan va yaratgan barcha narsalar yo’q bo’lib ketadi. Yana bir million yil – va hozirda biz yashayotgan joyda dengiz shovullaydi, uning qirg’og’ida misli ko’rilmagan hayvonlar sayraydi. Yana besh milliard yil – va Yer parchalanib, portlayotgan Quyosh olovida yonib ketadi. Biz buni bilamiz va qo’rqmaymiz. Tug’ilgan har bir narsaning, bizning barcha ishlarimiz va ularning mevalarining abadiyligi va mo’rtligini eslab, biz hayotning mazmunli bo’lishini kutmaymiz va bizni o’ldirishda osmonni ayblamaymiz – biz o’zimiz xudomiz, biz, bu hayotni berganlar ma’nosi bilan, biz – erning tuzi, vaqtning rangi, tunda olov, bizsiz er bo’sh va odamlar to’liq emas, biz uchun hamma narsa o’tishi va changga aylanishi muhim emas – biz ko’tarildik o’zimizni zanjir bilan zanjirlamaslik uchun poydevorning tepasiga, uni o’zingiz bilan birga torting. Bu dunyoni qo’yib yuborish. Ehtimol, biz bu erga bir necha bor qaytib kelamiz, kim biladi.

Biz bulutdan minib turgan halo kiygan o’sha choldan ham, uning ukasidan shoxlar va pitchforks bilan kulrang hid hidlashidan ham qo’rqmaymiz. O’lim soyasi vodiysidan o’tayotganda biz yovuzlikdan qo’rqmaymiz, chunki ular bizning o’z kuchimiz, umidimiz va suyanchimizdir – va bizda bu g’alati juftlikdan so’rash uchun bir narsa bor! Biz bosh egib, jannatni yoki yangi hayotni so’ramaymiz, biz kechirim yoki ruhning najotiga muhtoj emasmiz. Erkin va kuchli, keling, butun dunyoni tubigacha ichamiz, bir zumda bir qator voqealar, kunlar va taassurotlarni quvonch va kuchning tez oqayotgan oqimiga aylantiraylik. Keling, hozirgi va kelajakdagi dunyoni o’z nurimiz bilan yoritaylik. Va hamma narsa bo’lgani kabi bo’lsin. Va endi biz bu erdamiz. Tenglar orasida birinchi bo’lib, biz o’zimiznikini to’g’ri qabul qilamiz. Bu dunyo biznikidir. Biz uni kuchli qo’llarimizdan mahkam ushlaymiz.

Manba:b17.ru