Behruzbek Hamidov
unday xulosaga London Universitet kolleji tadqiqotchilari Altsgeymer kasalligi va demansning boshqa shakllari bilan og‘rigan 48 nafar bemorni tekshirib, ularni 21 sog‘lom odamning ko‘rsatkichlari bilan solishtirib chiqdilar. Xususan, miya skanerlari va boshqa testlar bilan birga kognitiv funktsiyani baholash uchun neyropsikologik tadqiqotlar o’tkazildi.
Bundan tashqari, bemorlarni kamida 15 yil davomida bilgan qarindoshlari, do’stlari yoki g’amxo’rlari so’rovnomani to’ldirishlari so’ralgan. Ularning javoblarida ular bemorning hazil tuyg’usini baholashlari va bu vaqt ichida u qanday o’zgarganligini (agar u o’zgargan bo’lsa) aytib berishlari kerak edi. Xususan, bemorga 15 yil oldin va hozir u yoki bu turdagi komediyalarni qanchalik yoqtirishini baholash so’ralgan. Komediyalar uch guruhga bo’lingan: janob Binning sarguzashtlari kabi qo’pol, bema’nilar, Monti Piton filmlari kabi absurdlar va satiriklar.
Bundan tashqari, bemor boshqalarga umuman kulgili bo’lmagan narsalar ustidan kulishga moyilmi yoki yo’qligini so’rashdi.
Barcha javoblarni umumlashtirgandan so’ng, tadqiqot mualliflari demans bilan og’rigan bemorlar sog’lom guruhga qaraganda satirik yoki absurd komediyalardan kamroq zavqlanishadi va qo’pol hazildan ko’proq zavqlanishadi, degan xulosaga kelishdi. Bundan tashqari, ma’lum bo’lishicha, satira yoki mavhum hazilga qiziqish demansning xarakterli belgilari boshlanishidan kamida 9 yil oldin kamaydi.
Ko’pgina bemorlarda nomaqbul narsalar ustidan kulish tendentsiyasi paydo bo’ldi.
