Behruzbek Hamidov
Elektron pochta, chatlar, cheksiz xabarlar – biz hayotimizning deyarli har bir daqiqasida fidokorona bu harakatlarga berilib ketamiz. Tezkor aloqa qilish imkoniyati qulaylik va soddalik taassurotini yaratadi. Bizda endi bu oraliq bosqich – qalam, qog‘oz, imlo qoidalarini hurmat qilishga majbur emasmiz. Erkinlik haqidagi taassurot paydo bo’ladi, biz cheklovlarni his qilmaymiz va bu holat ma’lum darajada bolaning hamma narsaga qodirlik hissini eslatadi.
“Biz impulsiv harakat qilamiz va o’zimizni nazorat qilishni yo’qotganimizda, biz ongli ravishda qochishni xohlagan narsani ongsiz ravishda qilamiz”, deydi Jungiyalik tahlilchi Lev Khegai. “Og’zaki nutqda bu tilning sirpanishi bo’lar edi, lekin yozma matnda matn terish va ish yuritish xatolari mavjud.”
Yozuv xatolari bizning ichki fikrlarimiz va istaklarimizni tezda ochib beradi, biz o’zimizdan yashirmoqchi bo’lgan narsalarni namoyish etadi.
Virtual aloqa vositalarining yana bir jozibali xususiyati bor: biz o’zimizni yanada xotirjam his qilamiz, oqibatlardan qo’rqmasdan xohlaganimizni aytishimiz mumkindek tuyuladi. Axir biz muloqot qilayotgan odam yonimizda emas. Bu shuni anglatadiki, biz aytganlarimizga aniqlik kiritishimiz yoki sayqallashimiz shart emas: uning reaktsiyasini ko’rmasdan, biz o’zimizni tasavvurimizga topshirishimiz, o’zimizni xayollarga botishimiz va endi bu bizni qayerga olib borishini kuzatmasligimiz mumkin.
