95% imiz, xuddi Mariya singari, muhim masalalarni va qarorlarni keyinga qoldirishga moyilmiz. Bu hodisa uzoq vaqtdan beri o’ziga xos nomga ega – kechiktirish (lotincha procrastinatusdan: pro – “o’rniga”, “oldinda” va crastinus – “ertaga”). Butun dunyodagi psixologlar buni faol o’rganishmoqda.

Biror narsani boshlash yoki tugatishni keyinga qoldirmoqchi bo’lganimizda, biz kechiktiramiz. Biz hamma narsaga vaqt sarflaymiz: elektron pochtani tekshirish, tozalash, gazeta o’qish. Nima uchun bu xatti-harakat mantiqsiz? Bu natija bermaydi va hatto biz intilishimiz mumkin bo’lgan qolgan narsalar ham hali tugallanmagan qancha narsalar haqida tashvishli fikrlar soyasida qolmoqda.

Kechiktirish – progressiv odat. Agar siz o’zingiz yoki boshqalar bilan biror narsa to’g’risida muntazam ravishda kelishuv tuzsangiz va keyin bu kelishuvlarni buzsangiz, o’zingizga bo’lgan ishonchingiz keskin pasayadi. Keyingi safar o’zingizga va’da bermoqchi bo’lsangiz, siz ham bunga ishonolmaysiz – xuddi atrofdagilar kabi.