Ular har doim katta bo’lishni istamaydigan odamlar bo’lgan, shunday bo’ladi va bo’ladi. Endi ularning davri haqiqatan ham keldi: millionlab odamlar yillar davomida kompyuterda otishma o’yinlarini o’ynash yoki sevimli futbol klubi uchun dunyo bo’ylab sayohat qilishdi. Amerikada ular “kidaltlar” – oila qurishni istamaydigan katta yoshli o’smirlar, Italiyada ular “bomboccioni”, ularning ota-onalari kir yuvadi, ovqat pishiradi va qariguncha burunlarini artadi.

Rossiyada bunday odamlar haqida shunday deyishadi: “Asosiysi, bolani pensiyaga olib chiqish, keyin u buni o’zi qiladi”.

Bunga yo’l qo’ymaslik uchun dushmanni, ya’ni go’daklik hodisasini ko’rish orqali bilish kerak. Va buning uchun, keling, materialni o’rganamiz va hamma narsani tartibga solamiz.

Agar biz go’dakning ilmiy ta’rifini oladigan bo’lsak, demak, bu kattalar, ammo oldingi yosh bosqichlariga xos bo’lgan xatti-harakatlari yoki tashqi ko’rinishida o’ziga xos xususiyatlarni saqlaydigan etuk emas. Hatto 30-40-50 yoshda ham bunday odamlar o’zlarini bolalar kabi tutadilar: ular talab qiladilar, oyoqlarini oyoq osti qiladilar, shantaj qiladilar, aldashadi va g’ala-g’ovur qilishadi, qanday qilib mas’uliyatni o’z zimmalariga olishni bilmaydilar, o’z muammolarida boshqalarni ayblashadi, ko’pincha shunday yashaydilar. “Men uydaman” tamoyili.

Bunday odamlarni “onaning o’g’illari” va “dadasining qizlari” deb atashadi. Aytgancha, ikkinchisida qiziqarli “trend” xilma-xilligi bor – “Vedik xotini”. Eriga ko‘r-ko‘rona ergashib, bo‘yniga o‘tirib, o‘z fikriga ega bo‘lmagan, karam sho‘rva pishirib, beliga o‘rasini o‘stirib, bolalarga qarab yuradigan sodda ayol-qiz…

Umuman olganda, ota har doim bolaligida “dadaning qizlari” uchun hamma narsani hal qilgan. Va agar qiz ham badavlat oiladan bo’lsa, unda uning qadriyatlari, hayotiy ustuvorliklari va maqsadlari “umuman” so’zidan bo’lmaydi. U abadiy odam kelib, uni dunyodagi hamma narsadan qutqarishini kutadi. Va, albatta, uning rivojlanishi, o’zini yaxshilash yoki xatolarini tan olish xayoliga ham kelmaydi. Axir, bola har doim haqdir.

Shuning uchun ko’pincha “Men hech narsani hal qilmoqchi emasman, men ko’ylakni xohlayman!” Degan tamoyilga amal qiladigan ayollar-qizlar bor. Aynan shunday odamlar doimiy ravishda hamma ko’rishi uchun “Men onamman!”, “Men sarg’ishman, men hamma narsani qila olaman”, “Bunga mening sobiq erim aybdor” manifestlarini joylashtiradilar.

Ko’p uchraydigan hodisa – 40 yoshli “onamning o’g’il bolalari” ota-onalari bilan birga yashaydilar va ularni o’z onalari kabi chin dildan sevadigan ideal qizlarni izlaydilar …

Keling, hamma narsa qaerdan kelganini aniqlaylik. Mana, infantilizmning asosiy sabablari – oddiy so’zlar bilan.

• Bolalikda giperhimoya. Bola issiqxona pomidoriga o’xshab ulg’ayadi, hamma narsa uning uchun hal qilinadi va unga o’zi hech narsa qilishiga ruxsat berilmaydi va u o’z harakatlari uchun tanqid qilinadi. O’g’il bolalarning ahvoli butunlay ayollar oilasida – ona, buvi, xolada tarbiyalanganligi sababli og’irlashadi.
• Og’ir ota-ona. Yoki ikkalasi ham. Kattalar bolaning har bir qadamini nazorat qiladi – taqillatmasdan uning xonasiga kirib boradi, yozishmalariga aralashadi, har bir qadam uchun hisob talab qiladi, uni uy qamog’iga oladi va bolaning ijtimoiy doirasini o’zlari tanlaydilar. Natijada, bola yo isyon ko’taradi va uyni tark etadi yoki o’zini iste’foga chiqaradi, chunki u allaqachon bularning barchasiga bog’liq.
• Vaqt etishmasligi. Ota-onalar hammasi ishda, martaba bilan band, lekin farzandlari uchun kuchlari ham, vaqti ham yo‘q. Ularni qimmatbaho sovg’alar, xususiy maktablar, 18 yilga mashina sotib olishadi. Bunday “oltin yoshlar” har qanday muammoni pul bilan hal qilish mumkinligiga qat’iy ishonch hosil qiladi.