Behruzbek Hamidov
Ish kulti
Bugungi kunda Allaning tanlovi eng mashhur emas, lekin yagona emas. Bir tomondan, biz rivojlanishni, martaba zinapoyasiga ishonch bilan ko’tarilishni va yuqori lavozimlarga erishmoqchimiz. Boshqa tomondan, ma’lum natijalarga erishganimizdan so’ng, biz ish bizni butunlay o’zlashtirishini xohlamasligimizni tushuna boshlaymiz. Xo’sh, hayotda ishlashga qanday o’rin berilishi kerak?
“Ilgari “ishlash kerak” degan ijtimoiy stereotip deyarli har doim sevimli mashg’ulot orzusi bilan ziddiyatli bo’lib kelgan”, deydi psixoterapevt Aleksandr Orlov. “Odamlar oyoqlarini sudrab, nafaqada chinakam sevgan ishini qilishni orzu qilishardi. Endi bu munosabat zaiflashmoqda: agar odam ekstremal moliyaviy sharoitda bo’lmasa, u nima qilish uchun nima qilish kerakligi haqida ko’proq o’ylaydi, u o’z ishini erkinroq tanlashi va hatto kasbini o’zgartirishi mumkin.
Ilgari, fidokorona mehnat insonning ichki farovonligiga zid kelmaydi, deb ishonilgan.
VTsIOM ma’lumotlariga ko’ra, bugungi kunda ishlaydigan rossiyaliklarning 79 foizi o’z ishlaridan mamnun. Ammo agar o’z faoliyatining boshida yoshlar yuqori darajadagi maoshga qiziqish bildirsa, unda tajriba to’plash bilan biz boshqa mezonlarga ahamiyat beramiz: ish bizni o’ziga jalb qiladimi; Vaqtimizning katta qismini o’tkazadigan joyda biz qulaymizmi? Hali ham to’liq dam olish, o’zingizga va yaqinlaringizga g’amxo’rlik qilish imkoniyati bormi?
Savolning bunday shakllantirilishi nisbatan yangi: oldingi avlodlar hozir biz uchun mavjud bo’lgan turmush darajasiga intilish (va bunga qattiq mehnat orqali erishish) imkoniyatiga ega emas edi. Keyin fidokorona mehnat hech qanday tarzda insonning ichki farovonligiga zid bo’lolmaydi, deb ishonishgan. Aksincha: faqat fidoyilik baxtli hayotni kafolatlaydi.
Albatta, o‘sha yillardagi voqelik va shiorlar o‘tmishda qoldi. Bugun oramizda kim bor kuchini karerasiga bag’ishlagan holda, shaxsan o’zi uchun muhim narsani qurbon qilmayapti deb da’vo qila oladi?
