Ba’zida kimdir bizning ishonchimizni oqlamaydi, noinsoflik qiladi, bizni aldaydi, bizni azoblaydi, umidsizlikka tushadi, xafa qiladi va hatto g’azablantiradi. Biz odamlarni tushuna olmasligimiz uchun o’zimizni ayblaymiz, beparvoligimiz va beparvoligimiz uchun o’zimizni qoralaymiz. Yoki biz shubhali va xavotirga tushamiz: bundan buyon butun dunyo dushman va biz doimo ehtiyot bo’lishimiz kerak. Bu bizni baxtsiz qiladi va yaqin munosabatlar o’rnatishimizga to’sqinlik qiladi.

Agar biz universal formulani topib, oldimizda kim borligini osongina aniqlay olsak: halol va odobli odammi yoki ishonchga loyiq bo’lmagan yolg’onchimi. Tovar reklama qilayotgan sotuvchiga, qarz so‘ragan tanishimizga yoki sevib qolgan odamimizga ishonishimiz mumkinmi?

Biz ko’pincha tashqi ma’lumotlarga tayanamiz, intuitiv ravishda tanlov qilamiz. Misol uchun, chex olimlari tomonidan o’tkazilgan tadqiqotga ko’ra, jigarrang ko’zlari bo’lgan odamlar ko’proq ishonchli. Ular irisning rangi emas, balki jigarrang ko’zli odam bilan bog’liq bo’lgan yuz xususiyatlari muhim ekanligini tushuntiradilar.