Behruzbek Hamidov
olalikda o’zingiz bilan gaplashish mutlaqo normaldir, chunki bu bolaning atrofidagi dunyo bilan qulay bo’lishiga yordam beradi. Garchi kattalar ovoz chiqarib o’ylashga moyil bo’lmasa-da, ba’zida kimdir ularning nafasi ostida g’o’ldiradiganini sezamiz. Esingizda bo’lsin – yo’qolgan narsani qidirib uyni aylanib o’tganingizda, ehtimol siz o’zingiz past ovozda bir narsani takrorlagansiz.
Viskonsin va Pensilvaniya universitetlari olimlari bunday suhbatlar tasodifiy emas va aslida biz izlayotgan narsani topishga yordam beradi degan xulosaga kelishdi. Buni tajribalar natijalari tasdiqlaydi. Yo’qolgan narsaning nomini baland ovozda takrorlagan ishtirokchilar uni jimgina qidirganlarga qaraganda tezroq topdilar.
Ammo, agar yo’qolgan kalitlarni qidirishda g’o’ng’irlash mutlaqo zararsiz bo’lib tuyulsa, o’zingiz haqingizda uchinchi shaxs sifatida o’ylash, shubhasiz, qoshlarni ko’taradi. Ammo bu xatti-harakat qanchalik g’alati tuyulmasin, ba’zida u hatto foydali bo’lishi mumkin.
Jeyson Mozer boshchiligidagi Michigan universiteti tadqiqot guruhi uchinchi shaxsda o’zi haqida fikr yuritish kuchini o’rganish uchun bir qator tajribalar o’tkazdi. Tadqiqotchilar 89 nafar talabani jalb qilishdi va ulardan o’z orzularidagi ish uchun suhbat uchun qisqa nutq tayyorlashni so’rashdi.
O’z fikrlarini to’plash va stressni kamaytirish uchun olimlar spektakldan oldin o’zlarining his-tuyg’ularini tahlil qilishni so’rashdi. Bir guruh birinchi shaxsda besh daqiqa, ikkinchisi esa uchinchisida o’zlarining ahvoli haqida o’ylashlari kerak edi. Ma’lum bo’lishicha, ikkinchi guruh ishtirokchilari intervyu beruvchilar oldida yanada muvaffaqiyatli chiqishgan va stress va sharmandalikni kamroq boshdan kechirgan.
