Behruzbek Hamidov
Men 52 yoshga to’lmoqchi bo’lganimda, birdan o’zimni kattalar bo’lishda muvaffaqiyatsizlikka uchragandek his qildim. Voyaga etgan odam bo’lish qanday? Muayyan harakatlar va xatti-harakatlar to’plami? Har kim o’z ro’yxatini tuzishi mumkin. Va, ehtimol, siz ham bunga javob bera olmasligingizni his qilasiz.
Men bu borada yolg‘iz emasman. Men turli yoshdagi ko’plab odamlarni bilaman – mening yoshim va yoshim – ular katta bo’lmagani uchun o’zlarini muvaffaqiyatsiz deb hisoblaydilar.
Men o’zimni kamolga yetmagandek his qilyapman, lekin bu men o’sish vazifasini chindan ham o’zlashtirmaganimni anglatadimi? Men yozuvchiman, o‘zimning kvartiramda yashayman, shaxsiy mashinam bor, turmush qurganman. Agar siz kattalarda bo’lishi va qilishi kerak bo’lgan hamma narsaning ro’yxatini tuzgan bo’lsangiz, men o’sha joyga mos tushaman. Xo’sh, men qilmagan narsani majburiy deb atash mumkin emas. Va shunga qaramay, men o’zimni muvaffaqiyatsizlikka uchragandek his qilyapman … Nega?
Bolaligimda hozirgi yoshlarga tanish bo’lgan modelni faqat eski filmlardan o’rgandim.
Voyaga yetish haqidagi g‘oyalarim bolaligimda ota-onamning 1930-yillarning oxiri va 1940-yillarning boshlarida 18 yoshga to‘lganlarini ko‘rib, shakllangan. Va ular o’z ota-onalari va mening bobom va buvimning o’sib ulg’aygan namunasiga ergashdilar – men ulardan uchtasini endi tirik topmadim. Ular, o’z navbatida, Birinchi jahon urushi arafasida yoki uning davrida voyaga etgan.
