“Mening qiladigan ishlarim ko’p, lekin band emasman”

Bu sizga tanish bo’lishi mumkin: uzoq haftalik ishdan so’ng, nihoyat, dam olish kuni keladi. Dam olish, dam olish, hech narsa qilmaslik vaqti. Ammo shanba kuni ertalab soat to’qqizdan oldin siz allaqachon uchta ish uchrashuvini rejalashtirdingiz, IKEA-dan garderobingizga buyurtma berdingiz va butun dam olish kunlari sizni band qiladigan to’rtta boshqa vazifani hal qilyapsiz.

Yoki siz bilan shunga o’xshash narsa sodir bo’lgandir: ertalab sakkiz va siz allaqachon ofisdasiz. Jadvalda to’rtta narsaning ro’yxati – bugungi kunda qilish kerak bo’lgan muhim narsalar. Va keyin telefon jiringlaydi, siz qabul qiluvchini ko’tarasiz … va siz biror narsani tushunishga vaqtingiz bo’lmasdan, kechqurun keladi va uyga qaytish vaqti keldi. Ro’yxat hali ham stolda – siz hech narsa qilish u yoqda tursin, unga tegishga ham vaqtingiz yo’q.

Ikkala misol ham miyadagi kimyoviy moddalar nomutanosibligi bilan bog’liq bo’lgan insonning chuqur ildiz otgan odati bo’lgan “giyohvandlik qilish” ni ko’rsatadi. Ushbu dramada dopamin gormoni katta rol o’ynaydi. Dopamin – bu mukofotga javoban miyada tabiiy ravishda ishlab chiqariladigan juda qo’shadi dori. Va keyin bizda qisqa muddatli zavq, mukofot va dam olish hissi paydo bo’ladi …