1. Biz o’zgarishlarni e’tiborsiz qoldiramizBa’zida biz, ota-onalar, bolaning o’sib borayotgani va o’zgarib borayotgani bilan kelishishimiz qiyin va biz buni sezmaslikka harakat qilamiz. Ba’zi hollarda o’smirlar kattalar strategiyasini qo’llab-quvvatlaydi. “Ira 16 yoshda, u bizning kech va yagona farzandimiz”, – deydi 54 yoshli Anton. – Uning tengdoshlari orasida do’stlari yo’q. Ular onalari bilan teatrlarga, konsertlarga boradilar. Xotin xursand bo’lib: “Ammo u nazorat ostida”, deydi.

Ota-onalar farzandlarining ajralishda ikkilanayotganidan xavotirlanishlari kerakmi? “Agar ona va dadaga haddan tashqari bog’liqlik bolaning ijtimoiy rolini bajarishiga va tengdoshlari bilan muloqot qilishiga xalaqit bersa, bunga e’tibor qaratish lozim”, – deydi bolalar psixologi Nikita Karpov, “masalan, mutaxassis bilan maslahatlashish”.

Agar kattalarning o’zlari o’smirning ajralish, o’z yo’lini topish istagini qo’llab-quvvatlamasa-chi? “Ba’zida o’smir bunday munosabatlarga rozi bo’ladi. Keyin o’smirlik davriga xos bo’lgan barcha psixologik jarayonlar shunchaki keyinroq qoldiriladi. Va bu uning uchun ancha qiyin, – deb javob beradi psixolog Rufina Kashapova.