Behruzbek Hamidov
Yangi hayot sari qat’iy qadam tashlash, noma’lum tomonga sakrash – bundan ham jozibali nima bo’lishi mumkin? Ammo bir nechta narsa murakkabroq. Biz bu fikrni kundan-kunga qadrlaymiz, lekin biz doimo sakrashni kechiktirishda davom etamiz. Va bu tushunarli: noma’lum qo’rquv, nafratlanadigan ish bilan xayrlashish istagi kabi tabiiydir. Agar yangisi bundan ham battar bo’lib chiqsa-chi? Yo’q, balki bugun biz sakrashga hali tayyor emasmiz. Balki ertaga tayyor bo’larmiz? Yoki keyingi dushanba?
Nimadan uzoqlashmoqchisiz?
Afsuski, qachon tayyor bo’lamiz, degan savolga javob juda oddiy. Va bu juda aniq eshitiladi: “hech qachon”. Qo’rquv muqarrar va yangi ishda yorqin kelajakning mutlaq kafolatlari yo’q. Va bu, albatta, yomon yangilik. Lekin yaxshi tomoni ham bor: biz bu kafolatlarni kutishimiz shart emas.
Jasorat – qo’rquv oldida faol va mazmunli harakat qilish qobiliyati.
Mutlaqo boshqacha narsa kerak. Avvalo, biz nimadan uzoqlashishga harakat qilayotganimizni aniq tushunish. Aytaylik, siz bankda ishlaysiz va boshqasiga o’tish taklifini oldingiz. Ikki marta ish haqi va qisqaroq ish vaqti uchun. Ajoyib eshitiladi. Ammo bank sohasida ishlashdan charchagan bo’lsangiz-chi? Bunday holda, hatto yangi ish joyidagi eng yaxshi sharoitlar ham qoniqish keltirmaydi.
