Behruzbek Hamidov
Bir kuni internetda aeroportdagi voqea aks etgan video paydo bo’ldi: yo’lovchi aviakompaniya xodimlaridan uni bir shisha suv bilan bortga chiqarishni qattiq talab qilmoqda. Ular siz bilan suyuqlik olib kelishni taqiqlovchi qoidalarni keltiradilar. Yo‘lovchi fikridan qaytmaydi: “Ammo u yerda muqaddas suv bor. Muqaddas suvni tashlab yuborishimni taklif qilyapsizmi? Mojaro boshi berk ko’chaga yetib boradi.
Yo‘lovchi uning talabi qoidalarga zid ekanini bilardi. Biroq, u amin edi: u uchun xodimlar istisno qilishlari kerak edi.
Vaqti-vaqti bilan barchamiz alohida davolanishni talab qiladigan odamlarga duch kelamiz. Ular o’z vaqti boshqalarning vaqtidan qimmatroq, muammolarini birinchi navbatda hal qilish kerak, va haqiqat doimo ular tomonda, deb hisoblashadi. Garchi bu xatti-harakat ko’pincha ularga o’z yo’lini topishga yordam bersa-da, bu oxir-oqibat umidsizlikka olib kelishi mumkin.
Qodirlikka intilish
“Bularning hammasini bilasiz, mehr bilan tarbiyalanganimni, hech qachon sovuqqa ham, ochlikka ham dosh bermaganimni, muhtojlikni bilmaganimni, oʻz nonimni oʻzim ishlab olmaganimni va umuman, oddiy ishlar bilan shugʻullanmaganimni koʻrdingiz. Xo’sh, meni boshqalar bilan solishtirish uchun qanday jasorat topdingiz? Mening sog’lig’im bu “boshqalar” bilan bir xilmi? Bularning barchasiga bardosh bera olamanmi?” – Goncharovning Oblomov aytgan tirad o’zlarining eksklyuzivligining sababiga amin bo’lgan odamlarning yaxshi namunasidir.
