OG’RIQ SHKALASI BIRDAN O’NGACHA

Ushbu ro’yxat har doim yonida bo’lishi kerak, chunki ko’pchiligimiz qancha azob chekayotganimizni hech qachon aytolmaymiz.

Masalan, mening erimni olaylik. Bir kuni kechqurun Internet tufayli u appenditsit bilan kasallanganligini aniqladi.

Men jilmayib qo‘ydim va buni jiddiy qabul qilmadim. Ammo ertasi kuni u Syerra Nevada tog’lari bo’ylab mototsiklda borishni rejalashtirgan va shuning uchun mendan yashirincha u hali ham shifokorga bordi.

Og’riq shkalasi:

0. Hozir meni hech narsa tashvishlantirmaydi.

1. Qaerdadir og’riyaptimi yoki shunchaki qichimayaptimi, tushunmayapman.

2. Balki uni lenta bilan yopsam, unutsam kerak?

3. Menga yoqmaydi. Men buni to’xtatmoqchiman.

4. Og’riq yaqin joyda yurmaydi, u albatta shu erda.

5. Nima uchun bu men bilan sodir bo’lmoqda?

6. Kimdir buni to’xtatsin!

7. Men farishtalarni ko’raman va qo’rqaman.

8. Bunchalik og’riq bo’lishi mumkin emas! Men o‘layotgandirman. Yordam bering.

9. Men aniq o’laman.

10. Meni ayiq yirtib tashlamoqda.

Erimning xatti-harakati meni ogohlantirgan bo’lishi kerak edi, chunki deyarli har qanday kasallik uchun u tayyorlangan iboraga ega: “Yo’q, shifokorni chaqirishingiz shart emas. Men kutaman va nima bo’lishini ko’raman.”

U meni laboratoriyadan chaqirdi, u erda shifokor uni darhol tahlil qilish uchun yubordi. “Oh, Xudoyim”, deb o’yladim men. “Bu odamlar xuddi bolalarga o’xshaydi.”

Biz u bilan gaplashayotganimizda, ular unga test natijalarini olib kelishdi va darhol pastga tushishni, u erda operatsiyaga tayyorlanishini aytishdi.

Va endi men tibbiy diplomimni tashlab yuborishim mumkin.

Men aqldan ozgandek, yomg’irda, Kaliforniya shamoli ostida haydab ketdim (bu hikoyaning film versiyasida meni Keyt Uinslet o’ynagan va bu juda dramatik), shuning uchun uni operatsiya oldidan ko’rishim mumkin edi.

Men ichkariga kirganimda, u IVs bilan qoplangan, sudokuni hal qilib, hamshiralarni hazil bilan xursand qilardi.