Tana va ong

Kontseptsiyadan boshlab biz lingvistik muhitda rivojlanamiz, so’zlar bizni qo’llab-quvvatlaydi yoki xafa qiladi – va tanada shaxsiy tariximizning “izlari” mavjud.

Psixoterapevt Varvara Sidorova: “Insonning barcha tajribasi, ham aqlli, ham travmatik, tana darajasida qayd etilgan”, deb tushuntiradi. – Aytaylik, bolaligida bolani ari tishlab olgan. Ko’p yillar o’tsa ham, “ari” so’zi tovonda og’riq bo’lishi mumkin.”

Tana va ruhning birligi g’oyasi, albatta, yangi emas. Psixoterapevtlar tana belgilariga e’tibor berishni boshlashdan ancha oldin, qadimgi tibbiyot amaliyotchilari allaqachon ichki organlar, temperament va his-tuyg’ular o’rtasidagi yozishmalarni qidirib topishgan.

Ular, masalan, jigarni g’azab o’chog’i, bachadonni esa isteriya maskani deb hisoblashgan. Bizning tana qobig’imiz psixologik individuallikni hosil qiladimi yoki aksincha, biz xohlagancha bahslasha olamiz – bu holda bu muhim emas. Ularning chambarchas bog’liqligi har doim aniq bo’lib kelgan, garchi bu juda ekstravagant nazariyalarni keltirib chiqargan.