Behruzbek Hamidov
“Hech qachon, men sizga o’xshagan odamni topaman” (“Hech narsa, men sizga o’xshagan odamni topaman”). Nega Adel qo’shig’ining ushbu satri juda esda qolarli? Chunki, ehtimol, barchamiz hayotimizda hech bo’lmaganda bir marta yo’qotgan buyuk sevgimizning o’rnini topishga harakat qilganmiz. Biz bundan afsusdamiz va hamma narsa boshqacha yakunlanishi mumkinligiga ishonamiz.
Biz hayotni “chiziqli” deb o’ylashni istaymiz, xuddi yaxshi kino stsenariysi kabi, unda barcha voqealar go’zal va baxtli yakunga olib keladi. Biz o’zimizdan so’rashga jur’at etmaymiz yoki xohlamaymiz: “Agar aslida hamma narsa noto’g’ri bo’lsa va eng yaxshisi orqada qolsa nima bo’ladi?” Axir, javob xafa bo’lishi mumkin – biz 15 yoshda haqiqiy sevgini yo’qotganimizni, bir yil oldin orzu qilgan ishimizni tark etganimizni va maktabni bitirganimizdan beri eng yaxshi do’stlarimiz bilan gaplashmaganimizni tan olishimiz kerak. Aybdorlarni qidirish befoyda va vaqt mashinasida o’tmishga qaytish bilan hech narsani tuzatib bo’lmaydi.
CHEKLOVCHI TAQQOSLASH
Biz hammamiz o’zimizni va hayotimizni yaxshilaydigan va abadiy yonimizda qoladigan umr yo’ldoshimizni qidiramiz. Bizga ko’pincha haqiqiy bo’lmagan munosabatlarni ko’rsatadigan romantik hikoyalar, filmlar ta’sir qiladi. Ammo biz bu haqiqatan ham sodir bo’lishiga ishonamiz.
Qabul qiling, biror joyda doimo tushunadigan, hech narsani tushuntirishga hojat yo’q odam bor degan fikrdan voz kechish qiyin. Bu ajoyib emasmi? Bizning fikrimizcha, turmush o’rtog’i orzusi va yo’qolgan sevgi haqidagi xotiralar birlashib, sog’inish va umidsizlikni keltirib chiqaradi. Ishonchimiz komilki, bu his-tuyg’ular haqiqiy edi.
