– Bilasanmi, menda hamma narsa bor. Er, ajoyib bolalar, moddiy boylik, etakchilik mavqei. Ammo ba’zida men ko’chada yurib: “Bu erda nima qilyapman?” deb o’ylayman.

Yaqinda bu so’zlarni har tomonlama yetuk ayoldan eshitdim. Yo’q, u hamma narsani tubdan o’zgartirishni, zudlik bilan dunyo bo’ylab sayohatga chiqishni yoki o’zini monastirda qulflashni xohlamaydi. Unga hayoti yoqadi. Rasmni faqat ichkaridan tinimsiz kemiradigan kichik bir qurt buzadi. Bu qurt tushunmovchilik: bu erda haqiqiy men qayerda?

O’zingiz bo’lish juda qiyin tuyuladimi? Men shu yerdaman. Qo’llar, oyoqlar, bosh. Men harakat qilaman, gapiraman, nimadir qilaman. Meni boshqa birov bilan almashtirib bo’lmaydi. Aslida, hamma narsa ancha murakkab. Men faqat tana emasman. Men his-tuyg’ular, his-tuyg’ular, munosabat, ruhman. Agar tanani almashtirishning iloji bo’lmasa, unda his-tuyg’ular va e’tiqodlarni yo’qotish yoki almashtirish juda mumkin. Bu qachon sodir bo’ladi?